Η εξέλιξη και το τέλος της

Με το πέρασμα του χρόνου, η υδροπνευματική ανάρτηση της Citroen αναβαθμίστηκε τα μοντέλα της να συνεχίσουν να ξεχωρίζουν σε επίπεδο άνεσης απέναντι στον ανταγωνισμό. Σημαντικό στάδιο στην εξέλιξή της ήταν όταν προστέθηκαν αισθητήρες που ελέγχουν την κλίση του αμαξώματος. Έτσι, η ανάρτηση επέτρεπε την πλήρη απουσία κλίσεων την ώρα που το αυτοκίνητο άλλαζε πορεία. Πώς επιτυγχάνεται όμως κάτι τέτοιο; Ασφαλώς με προσθαφαίρεση αζώτου από τις σφαίρες στις οποίες αναφερθήκαμε. Πρακτικά, όταν οι αισθητήρες αντιλαμβάνονταν αλλαγή κατεύθυνσης, ρυθμιζόταν η πίεση του αερίου στην κάθε πλευρά, ώστε το αμάξωμα να διατηρήσει μηδενική κλίση. Ακολούθησε η δυνατότητα ρύθμισης της σκληρότητας, η οποία και πάλι επιτυγχανόταν μεταβάλλοντας την ποσότητα του αερίου στις σφαίρες. Στο Citroen C5, όπου και η υδροπνευματική ανάρτηση έφτασε στο τέλος της ζωής της, είδαμε και την προσθήκη ραντάρ το οποίο σκανάρει την επιφάνεια του οδοστρώματος και, πέρα από την σκληρότητα, ρυθμίζει και το ύψος του αμαξώματος. Με την ολοκλήρωση της παραγωγής του γαλλικού sedan, ολοκληρώθηκε και ο κύκλος ζωής της υδροπνευματικής ανάρτησης έπειτα από σχεδόν έξι δεκαετίες. Η πολυπλοκότητα του συστήματος, αλλά και η μεγάλη βελτίωση των συμβατικών αναρτήσεων ήταν οι κύριοι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την επιλογή. Η υδροπνευματική ανάρτηση είναι η αιτία που ακόμα και σήμερα τα αυτοκίνητα γαλλικής προέλευσης συνοδεύονται με την «σφραγίδα» της κορυφαίας άνεσης και ποιότητας κύλισης.