Μια ιστορία ποιότητας

Οφείλεται στην λανθασμένη Γερμανική αντίληψη που θέλει να μειώσει τη Σουηδική μάρκα σε επίπεδο πρακτικότητας και παράλληλα τα παρουσιάζει ως αυτοκίνητα station wagon  κατάλληλα για εκπαιδευτκούς που οδηγούν με υπερβολική ασφάλεια. Ας μην ξεχνάμε ότι το Amazon,το 1962 ίδρυσε την κατηγορία station wagon και την έκανε τρόπο ζωής.



Ήδη από την παρουσίαση του αναγνωρίστηκε και αγκαλιάστηκε ως μια λιμουζίνα με μεγάλη χωρητικότητα, για την οικογένεια αλλά και για διάφορα χόμπυ. Και μάλιστα, στη Σουηδία, οι έμποροι και οι βιοτέχνες βρέθηκαν στα οδοφράγματα, όταν κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν υψηλότερες τιμές και χαμηλότερη χρησιμότητα, με αποτέλεσμα να βρεθούν στην έδρα της εταιρείας στο Torslanda, ώστε να κρατηθεί παράλληλα με το Duett, στην γραμμή παραγωγής. Ακόμη και εσωτερικά, η κομψή έκδοση έφερε κριτική στον τότε επικεφαλής σχεδιασμού Jan Wilsgard. Για την παρουσίαση του Amazon, το οποίο είχε τη δυνατότητα να πωληθεί για λόγους νομικής ονομασίας μόνο ως σειρά 120, ο ιδρυτής της Volvo, Assar Gabrielsson, δήλωσε: «Το αυτοκίνητο μοιάζει με κορίτσι, είναι πάρα πολύ όμορφο. Θα έπρεπε να είναι πιο άσχημο».



Το Amazon εδραίωσε τη φήμη της υψηλής ποιότητας, με συνέπεια το κομψό και σπορ Volvo να πουλήσει περισσότερα από 667.000 αντίτυπα μεταξύ 1956 και 1970. Το 1966 εμφανίστηκε το 140 Reihe, το οποίο έμεινε μέχρι το 1993 χάρη στην άφθονη προσοχή που δόθηκε στα μοντέλα και τα υλικά από το πάνω ράφι που χρησιμοποίησε η Volvo. Ασφαλές και πρακτικό, αλλά δυστυχώς άσχημο και πουλιόταν με δυσκολία. Στις αρχές της δεκαετίας του 90, η Volvo βρισκόταν μπροστά στο τέλος μετά από περισσότερα από 20 χρόνια, ενός λειτουργικού μοντέλου σχεδιασμού. Κατά ειρωνικό τρόπο, ο Jan Wilsgaard, ο οποίος είχε κερδίσει αρκετά μετά την επιτυχία του με τον Amazon, το 1991 και λίγο πριν από τη συνταξιοδότησή του, επιστρέφει με το 850. Το πρώτο μεγάλο Volvo με κίνηση στους μπροστινούς τροχούς, προσέλκυσε νέους αγοραστές και διέσωσε τη Volvo. Επίσης, δεν εμπόδισε την εμπορική επιτυχία του V40, το οποίο παρουσιάστηκε  το 1996, και ψηφίστηκε το πιο όμορφο station wagon στον κόσμο. Η Volvo έχει πλέον επιστρέψει  πιο ισχυρή από ποτέ.



Συνεχίζουμε τη διαδρομή μας και επιταχύνουμε. Κάτω  από το καπό του γηραιού μοντέλου βρίσκεται ένας τετρακύλινδρος με χωρητικότητα 1.8 λίτρα, αρκετά ισχυρός για εκείνη την χρονική περίοδο, με απόδοση 90 ίππους. Είναι ήσυχος στο ρελαντί, αλλά από τις 3.000 σ.α.λ και πάνω, το διπλό καρμπυρατέρ βγάζει ένα αξιοσημείωτο ήχο που θα περίμενε κανείς να ακούσει από ένα σπορ κουπέ αυτοκίνητο. Τα φρένα με τους δίσκους, τα πρόσθια προσκέφαλα, το πλήρως συγχρονισμένο κιβώτιο ταχυτήτων και το σύστημα θέρμανσης με ιδιότητες σάουνας , θα κάνουν ακόμα και τους σύγχρονους οδηγούς να αισθανθούν σαν το σπίτι τους, πίσω από το τεράστιο τιμόνι. Το V60 απαιτεί λίγο περισσότερη εξοικείωση με την τεράστια κεντρική οθόνη του και τις άπειρες λειτουργίες του. Και πάλι, ένας τετρακύλινδρος παράγει έργο, όπου με τη χωρητικότητα δύο λίτρων αποδίδει 310 ίππους. Μας αρέσει η ευκολία με την οποία φτάνει τα πρώτα 100 χιλιόμετρα σε 5,8 δευτερόλεπτα.





Τα δύο μοντέλα διαφέρουν επίσης στην άνεση των καθισμάτων. Τα σπορ καθίσματα του V60 μπορούν να ρυθμιστούν προς όλες τις κατευθύνσεις, είναι θερμαινόμενα, αεριζόμενα και σου κάνουν και μασάζ όταν χρειαστεί, ενώ το κάθισμα από τεχνητό δέρμα στο Amazon σε γεμίζει ιδρώτα, τουλάχιστον στο σημείο της πλάτης. Με την πλάτη του καθίσματος, ο οδηγός μπορεί να αποφασίσει μεταξύ απότομου και πολύ απότομου, μόνο... Ο διακόπτης υπερβολικής ταχύτητας στο τιμονιού μειώνει την ταχύτητα και καθιστά το Σουηδό κατάλληλο για μεγάλες αποστάσεις. Η έλλειψη κλιματισμού αντισταθμίζεται με μικρά, απότομα παράθυρα, μέσω των οποίων το εσωτερικό θερμαίνεται λιγότερο.



Η άνεση της ανάρτησης είναι ρουστίκ και συνοδεύεται από τον άκαμπτο άξονα. Ούτε ο πρόγονος του δείχνει ομαλότερος. Όπως ένα κουτάβι, το V60 πέφτει αδέξια σε κάθε τρύπα. Χοροπηδάει ξύλινα και κοφτά, ακόμη και σε φαινομενικά κορυφαίες αποστάσεις δεν είναι ξεκούραστο. Το χαμηλό πρφίλ των ελαστικών δεν προσφέρεται για τιαξίδι, αλλά ευτυχώς δεν επηρεάζει την συνολική πολύ καλή εικόνα. Και τα δύο station έχουν πάρει τα γονίδια της εταιρίας που τα κάνουν να ξεχωρίζουν. Είναι υψηλής ποιότητας,  επεξεργασμένα και διακοσμημένα με γούστο. Είναι έξυπνα, και σχεδόν όπως κάθε Volvo, καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια άνετη ατμόσφαιρα. Την εποχή εκείνη όπως και σήμερα, η άνεση είναι άνω του μέσου όρου και αυτό είναι κάτι δεν έχει ποτέ διαταραχθεί και αμφισβητηθεί.





Στο σπίτι, κάτω από το υπόστεγο, επιθεωρώ το πιο σημαντικό πράγμα, τους χώρους των αποσκευών. Σιωπηλά, το πορτμπαγκάζ του V60 ανοίγει ηλεκτρικά προς τα πάνω, οι πλάτες των καθισμάτων κινούνται προς τα εμπρός, ωραία και εύκολα. Το πορτπαγκάζ του Αμαζονίου χωρίζεται σε δύο μέρη. Ενώ το επάνω τμήμα ανοίγει προς τα πάνω με τη βοήθεια ενός αμορτισέρ, το πρώτο από τον Δεκέμβριο του 1967, το κάτω τμήμα ακουμπάει στις ειδικές προεξοχές του προφυλακτήρα. Η πινακίδα κυκλοφορίας διπλώνει προς τα κάτω σε περίπτωση που πρέπει το πορτπαγκάζ να μείνει ανοιχτό, ώστε να μπορούν να μεταφερθούν ακόμη και μεγάλα αντικείμενα και παράλληλα έχετε ένα φοβερό κάθισμα για πικνίκ.

Σίγουρα η κυρία που μας φωτοφράφισε θα έμεινε ευχαριστημένη. Μάλλον όχι, γιατί μετά από λίγες εβδομάδες, έχω ένα mail από αυτήν. Είναι υπάλληλος της δημοτικής αστυνομίας, και εμείς σταθμεύσαμε το station wagon σε χώρο που απογορεύεται.