Είναι ένα πρόβλημα που το καλοκαίρι διογκώνεται. Στην Ελλάδα, με τις γνωστές παθογένειας των δημόσιων συγκοινωνιών, πόσο πρακτικό είναι να έχεις αστικά λεωφορεία με μία μόνο πόρτα;
Βρισκόμαστε μέσα στο καλοκαίρι, η θερμοκρασία είναι στο... Θεό και έρχεται υπερκαύσωνας. Πολλοί χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (μετρό, ηλεκτρικό, τραμ) και σίγουρα με όσα πούμε παρακάτω θα μας «νιώσουν». Φανταζόμαστε πως όλοι θεωρούν βασικές προτεραιότητες την ασφάλεια και την εύξολη χρήση των δημόσιων συγκοινωνιών. Εε, είναι συχνό φαινόμενο να διστάζεις να χρησιμοποιήσεις ένα μέσο μεταφοράς που μέχρι χθες θεωρούσες αυτονόητο. Η τουλάχιστον δυσανασχετείς αν πρέπει να το κάνεις. Αλήθεια, πόσοι από εσάς έχετε δει σε ένα αστικό λεωφορείο τα χιλιόμετρα που έχει διανύσει;
Ο γράφων, πρόσφατα είδε 6ψήφιο αριθμό (οκ, λογικό) με πρώτο νούμερο το... 6. Πάνω από 600.000 χλμ. διανυμένης απόστασης από ένα αστικό λεωφορείο, με καθημερινή χρήση, επιβάρυνση από πάρα πολλούς επιβάτες, συντήρηση που δεν βάζεις το χέρι σου στη φωτιά ότι πραγματοποιείται με τον ενδεδειγμένο τρόπο και τα κατάλληλα μέσα.
Οι παθογένειες των αστικών λεωφορείων διογκώνονται το καλοκαίρι
Για τα ζητήματα και τους κινδύνους που μπορεί να υπάρχουν στα αστικά λεωφορεία υπάρχουν άλλοι, πιο κατάλληλοι και αρμόδιοι για να τα σχολιάσουν. Για αυτό κιόλας είχαμε συνεχόμενες στάσεις εργασίας από τους εργαζόμενους του ΟΑΣΑ σε λεωφορεία και τρόλεϊ. Εμείς δεν θα σχολιάσουμε αυτό το αναφαίρετο δικαίωμά τους, αλλά κάτι άλλο. Κάτι απλό το οποίο εκτός του ότι δυνητικά γίνεται επικίνδυνο, είναι και κάτι παραπάνω από ΜΗ ΠΡΑΚΤΙΚΟ.
Καταρχάς να βάλουμε κάτω τα δεδομένα:
- Υπάρχουν λιγοστά αστικά λεωφορεία
- Τα δρομολόγια δεν τα λες και τόσο συχνά
- Πάρα πολύς κόσμος τα χρησιμοποιεί σε καθημερινή βάση
- Η εφαρμογή του ΟΑΣΑ δεν είναι πάντα συνδεδεμένη με το εκάστοτε δρομολόγιο
- Μετά από μία στάση εργασίας μαζεύεται ακόμη περισσότερος κόσμος
- Κάνει ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΖΕΣΤΗ
Συνεπώς. Με την επιστροφή στην κυκλοφορία των λεωφορείων από μία στάση είχαμε το εξής (μη) παράδοξο. Δεκάδες άτομα προσπαθούσαν να μπουν από την μία και μοναδική πόρτα συγκεκριμένου δρομολογίου, δίχως όμως να υπάρχει χώρος. Στοίβαγμα. Γιατί, διότι την ίδια στιγμή οι επιβάτες δεν έμπαιναν στα άδεια σημεία του λεωφορείου, είτε γιατί θα κατέβαιναν σε κοντινή στάση, είτε γιατί δεν το σκέφτηκαν, είτε γιατί ήταν στο κινητό τους. Αντιθέτως, με περισσότερες από μία πόρτες αφενός θα μοιραζόταν ο κόσμος που έμπαινε και έβγαινε (πρώτα βγαίνουμε, μετά μπαίνουμε), αφετέρου θα «καλύπτονταν» πιο εύκολα οι άδειες γωνίες.
Ακόμα όμως και σε κανονική ροή λεωφορείων, όπως τώρα (μέχρι να μειωθούν τα δρομολόγια τον Αύγουστο) και πάλι η επιλογή μίας και μόνο πόρτας μόνο πρακτική δεν είναι. Διαρκώς βλέπεις σπρωξιές, δυσαρέσκεια, οχλαγωγία. Ναι, κάθε λαός έχει τις παραξενιές του και ο Έλληνας δεν είναι τόσο... large όταν βρίσκεται στο δρόμο. Σαν οδηγός, σαν συν-επιβάτης, σαν πεζός. Εκεί είναι που πρέπει εσύ σαν κοινωνία (κυβέρνηση, πείτε ό,τι θέλετε) να βρεις μία λύση συμβατή με τους κατοίκους σου. Ταιριαστή.
Εδώ θα μου πείτε υπάρχουν άλλα κι άλλα, πολύ πιο σοβαρά προβλήματα. Αλλά μήπως όλα ξεκινούν από τα πιο απλά που δεν τα σκέφτεται κανείς. Τροφή για σκέψη...
Το καλοκαίρι λόγω ζέστης βγαίνουν όλες οι παθογένειες των δημόσιων συγκοινωνιών
Αστικά λεωφορεία με 600.000 χλμ.
Αραιά δρομολόγια, λιγοστά οχήματα
Μία μόνο πόρτα & κανείς να μην πηγαίνει στα άδεια σημεία
Στοιβαγμένοι επιβάτες & σπρωξιές
Σκέφτηκε ποτέ κανείς πόσο μη πρακτική είναι η μία πόρτα στα αστικά λεωφορεία; Τι άλλα προβλήματα βρίσκεις εσύ;
