Σπάνιες Lancia Delta Integrale που δε γνωρίσαμε ποτέ

Είναι ένα από τα σημαντικότερα αυτοκίνητα στην ιστορία. Γνωρίζετε ότι υπήρχε και «ανοιχτή» έκδοση; Ήρθε η ώρα να μάθουμε τις άγνωστες πτυχές της Lancia Delta Integrale.

Αν υπάρχει ένα αυτοκίνητο που κατάφερε να κερδίσει την εκτίμηση από τους οπαδούς της κάθε «σχολής», αυτό είναι σίγουρα η Lancia Delta Integrale. Έγραψε ιστορία στις ειδικές διαδρομές και πλέον είναι ένα ιστορικό αυτοκίνητο που «πρωταγωνιστεί» σε δημοπρασίες και αλλάζει ιδιοκτήτες έναντι υπέρογκων ποσών. Αυτή τη φορά, θα θυμηθούμε κάποιες εκδόσεις της, οι οποίες παραμένουν μέχρι σήμερα άγνωστες στο ευρύ κοινό.
Η «ανοιχτή» Lancia Delta Integrale
Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, υπάρχει Lancia Delta Integrale Cabrio που βγήκε από το εργοστάσιο της ιταλικής φίρμας. Το ένα και μοναδικό αντίτυπο που δημιουργήθηκε ποτέ κατασκευάστηκε κατά παραγγελία για τον Giovanni Agnelli, συγγενή του ιδρυτή της φίρμας, προκειμένου να μπει στην προσωπική του συλλογή. Η διαδικασία της μετατροπής πραγματοποιήθηκε εξ ολοκλήρου από τους μηχανικούς της ιταλικής φίρμας και ως βάση χρησιμοποιήθηκε μία κοινή Lancia Delta Integrale. Η ολική μεταμόρφωση ξεκίνησε με την αφαίρεση της οροφής, ενώ σημαντικές τροποποιήσεις έγιναν και στο πλαίσιο, ώστε να επιτευχθεί η απαιτούμενη ακαμψία. Το αμάξωμα εν τέλει είχε δύο πόρτες, ενώ σημαντική αλλαγή σε αισθητικό επίπεδο υπήρξε στο πίσω μέρος. Από εκεί και πέρα, η μία και μοναδική Lancia Delta Integrale Cabrio, έπειτα από απαίτηση του ίδιου του ιδιοκτήτη, αναβαθμίστηκε και σε μηχανικό επίπεδο. Το αποτέλεσμα ήταν ο τετρακύλινδρος κινητήρας να αποδίδει 250 ίππους. Πλέον η «ανοιχτή» Lancia Delta Integrale αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εκθέματα στο μουσείο αυτοκινήτου στο Τορίνο.



Η τελευταία έκδοση ή αλλίως... «Edizione Finale»
Είναι μία από τις σπανιότερες Lancia Delta Integrale και στην αγορά της Ευρώπης δε τη γνωρίσαμε ποτέ. Η παραγωγή της περιορίστηκε στις μόλις 250 μονάδες και διατέθηκε αποκλειστικά στην αγορά της Ιαπωνίας εντός του 1995. Ονομάστηκε «Edizione Finale», βασίστηκε στην Evolution II και διατέθηκε αποκλειστικά στο χρώμα «Rosso Amaranto» σε συνδυασμό με χρωματιστές ρίγες της HF. Σε αρκετά σημεία χρησιμοποιήθηκαν ανθρακονημάτινα μέρη, ενώ εντυπωσιακές ήταν και οι πολυάκτινες ανθρακί ζάντες. Στο εσωτερικό υπήρχαν αρκετές διαφοροποιήσεις συγκριτικά με τις υπόλοιπες εκδόσεις του μοντέλου. Ενδεικτικά, υπήρχε μπουτόν για την εκκίνηση του κινητήρα, ενώ ασφαλώς δεν απουσίαζε η σχετική ταμπέλα σπανιότητας με τον αύξοντα αριθμό του εκάστοτε μοντέλου. Όσον αφορά στα μηχανικά μέρη, δεν υπήρξε κάποια αλλαγή, με τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα να εξακολουθεί να παράγει 215 ίππους. Αναβάθμιση έγινε μόνο στην ανάρτηση, όπου τοποθετήθηκαν ελατήρια χαμηλώματος της Eibach.