Η θρυλική 190E ήταν η πρώτη Mercedes της μεσαίας κατηγορίας, και σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Και όμως, οι σκέψεις της εταιρείας να δημιουργήσει ένα αντίστοιχο μοντέλο είχαν ξεκινήσει από την δεκαετία του 1950. Σας παρουσιάζουμε την ιστορία των άγνωστων W122 και W118.
Η Mercedes 190E της γενιάς W201, που έγινε γνωστή και ως «Baby-Benz» εμφανίστηκε το 1982 και ήταν το πρώτο μεσαίο μοντέλο της εταιρείας. Μέχρι τότε, οι πολυτελείς κατασκευές της μάρκας με σήμα το Αστέρι ανήκαν στην μεγάλη κατηγορία. Παρόλα αυτά, υπήρχαν σκέψεις από την δεκαετία του 1950 προκειμένου να εξελιχθεί ένα μοντέλο που θα βρισκόταν κάτω από την γνωστή Ponton. Ο λόγος ήταν απλός: Ο ανταγωνισμός.
Το 1952 η Opel κατασκεύασε σχεδόν 44.000 μονάδες του Olympia, δηλαδή περισσότερα αυτοκίνητα σε σχέση με όλα όσα παρήγαγε η Mercedes σε επίπεδο επιβατικών μοντέλων (περίπου 37.000). Εκτός αυτού, η Ford παρήγαγε σε ετήσια βάση πάνω από 30.000 Taunus. Έτσι, προέκυπτε μια μεγάλη, γρήγορα αναπτυσσόμενη αγορά!
Με αυτά τα δεδομένα αποφάσισε και η Daimler-Benzστις αρχές του 1953 να κατασκευάσει μία επιπλέον σειρά μοντέλων, που θα ήταν μικρότερου μεγέθους συγκριτικά με την Ponton (W 120) και η παραγωγή της θα στοίχιζε κατά 15 με 20% λιγότερο σε σχέση με την παλιά 170.
Εν τέλει η W 122 δεν πέρασε στην παραγωγή
Στις τάξεις της Mercedes το μοντέλο ονομάστηκε «W 122». Ακολούθησαν, βέβαια, πολλές αντικρουόμενες αποφάσεις των αρμοδίων για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με το τελικό σχήμα του αυτοκινήτου. Τότε βρίσκονταν υπό συζήτηση προτάσεις, που θα είχαν από το στιλ «Isabella» (δηλαδή δίθυρη εκδοχή), το στιλ «SL» (με φώτα από το SL 300 Roadster) ή το στιλ «πτερύγια» (έκδοση με πτερύγια στο πίσω μέρος) έως και το στιλ «soviet» (με τοξοειδή φώτα και επίπεδη γρίλια).
Εν τέλει, όμως, η συγκεκριμένη Benzδεν πέρασε στην παραγωγή.
Οι αιτίες της αποτυχίας του project W 122 είναι πολλές και αναγράφονται στα πρωτόκολλα του αρχείου της Daimler στο Fellbach.
Μερικές λεπτομέρειες της W 122 διατηρήθηκαν
Από τη μία πλευρά, η Daimler διέθετε πολύ λίγους υπεύθυνους εξέλιξης για πάρα πολλά project. Και, από την άλλη, οι πλέον σημαντικοί υπεύθυνοι λήψης τελικών αποφάσεων χρειάζονταν πολύ χρόνο για αυτές. Έτσι, το χρονικό διάστημα του αρχικού λανσαρίσματος στην αγορά, που ήταν το έτος 1957, μεταφερόταν όλο και περισσότερο προς το μέλλον. Στο τέλος, τα έξοδα εξέλιξης, που έφτασαν τα 62 εκατομμύρια ευρώ, κρίθηκαν από τον τότε προϊστάμενο εξέλιξης, Fritz Nallinger, πολύ υψηλά.
Πάντως, σε κάθε περίπτωση, πολύ εμφανείς λεπτομέρειες της -εν τέλει- αποτυχημένης και ξεχασμένης Baby-Benz διατηρήθηκαν: Το 1959 και το 1961 εμφανίστηκαν οι λεγόμενες και «fintail» (ή «ουραία πτερύγια») W 111 («μεγάλο πτερύγιο») και W 110 («μικρό πτερύγιο») ως διάδοχοι της μεγάλης και της μικρής Ponton, ενώ οι προσόψεις τους έμοιαζαν πολύ σε αυτές, που ο Fritz Nallinger, ο σχεδιαστής Hermann Ahrens και ο υπεύθυνος εξέλιξης αμαξωμάτων, Karl Wilfert, είχαν παρουσιάσει ήδη το 1956.
