Ο μακρύς δρόμος προς την 190

Τον Απρίλιο του 1958 η Daimler-Benz AG ανέλαβε την πλειοψηφία της Auto Union GmbH. Έτσι, για τον Fritz Nallinger είχε έρθει ο καιρός να εξελίξει την Baby-Benz, την οποία στο παρελθόν ήθελε να θέσει εκτός προγραμματισμού. Προχώρησε, όμως, στην κατασκευή μιας προσθιοκίνητης έκδοσης στο πλαίσιο μιας κοινής πλατφόρμας για μοντέλα των Mercedes και Auto Union, η οποία έφερε τον εσωτερικό κωδικό «W 118». Ωστόσο, ούτε το συγκεκριμένο αυτοκίνητο πέρασε στην παραγωγή.

Ωστόσο, το project «Baby-Benz» αναζωπυρώθηκε με το project «W 115 Mule». Εξαιτίας της πρώτης πετρελαϊκής κρίσης οι εργασίες για την 190 ξεκίνησαν το Φεβρουάριο του 1974. Το συγκεκριμένο πρωτότυπο («Mule») με μέρη αμαξώματος του «/8» βοήθησε εσωτερικά στην εκτίμηση του μεγέθους του αυτοκινήτου. Όταν, όμως, ο Bruno Sacco έγινε το 1975 αρχισχεδιαστής της Mercedes, κατέστρεψε όλα αυτά τα πειράματα, με στόχο οι υπάλληλοί του να στρέψουν το βλέμμα τους προς ένα «καθαρό» μέλλον. Μάλιστα, με ριζοσπαστικές δημιουργίες η σχεδίαση πλησίασε την 190 (W 201).



Το ντεμπούτο της όμως, πραγματοποιήθηκε το 1982. Η τεχνολογία της θεωρήθηκε πριν από περίπου 40 χρόνια «συμβατικού τύπου», καθώς η κίνηση μεταδιδόταν στον πίσω άξονα, αλλά και νεωτεριστική ταυτόχρονα, εξαιτίας του πίσω άξονα πολλαπλών συνδέσμων, καθώς και του πολύ χαμηλού αεροδυναμικού συντελεστή της τάξης του 0,33. Σε αντίθεση με ό,τι φοβόντουσαν στη Mercedes για την W 122, η W 201 δε λήφθηκε ποτέ υπόψη ως μία «φθηνή Benz», αλλά έγινε μία εμπορική επιτυχία, με την οποία η Mercedes κέρδισε τακτικούς πελάτες και στη μικρομεσαία κατηγορία.