Θα μας βοηθούσε ένα σύστημα εκπαίδευσης οδηγών, όπως αυτό της Φιλανδίας;
Θεωρούνται οι καλύτεροι οδηγοί γιατί αναγκάζονται να οδηγούν επί παντός εδάφους
Τεχνητή βροχή και προσομοιωτές οδήγησης συμπεριλαμβάνονται στη βασική εκπαίδευση
Όλοι τρέχουν σε χωμάτινες πίστες τις Κυριακές από χόμπι
Σώζουν ζωές με μεθοδική εκπαίδευση και νοοτροπία «πάνω από όλα η ασφάλεια»
Θεωρούνται οι καλύτεροι οδηγοί, γιατί αναγκάζονται να οδηγούν επί παντός εδάφους
«Αν θες να κερδίσεις, προσέλαβε ένα Φινλανδό». Έτσι λέει ένα από τα ρητά που χρησιμοποιούν όσοι ασχολούνται ενεργά με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Και ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει; Ρίχνοντας μια ματιά στο Google και τη Wikipedia, θα διαπιστώσει κανείς πόσοι Φινλανδοί οδηγοί εμπλέκονται - τώρα ή στο παρελθόν - με κάποια μορφή αγώνων αυτοκινήτου και πόσοι από αυτούς είναι γνωστοί... ανά τον πλανήτη με τα επιτεύγματά τους. Και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, η εξήγηση είναι απλή: Οι Φινλανδοί έχουν αποκτήσει μια παραδοσιακή πλέον φήμη για ικανότητες τους και η οδήγηση είναι μέρος της κουλτούρας τους. Αυτό πηγάζει από τις αντίξοες συνθήκες στις οποίες καλούνταν διαχρονικά να χρησιμοποιήσουν τα αυτοκίνητα τους και τον τρόπο που εκπαιδεύονται προκειμένου να είναι σε θέση να μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτές.
Τεχνητή βροχή και προσομοιωτές οδήγησης συμπεριλαμβάνονται στη βασική εκπαίδευση
Οι δρόμοι στους οποίους καλείται ο μέσος Φιλανδός να οδηγήσει στη βόρεια αυτή χώρα, είναι (κατά τη διάρκεια του χειμώνα) καλυμμένοι από χιονιά και πάγο. Η ανάγκη για μετακίνηση σε τέτοιες συνθήκες, τους προικίζει με εξαιρετικές ικανότητες χειρισμού των αυτοκινήτων, με αποτέλεσμα ακόμη και ένας νεαρότερης ηλικίας οδηγός, να είναι σε θέση να κάνει πράγματα που ένας, έστω και πιο έμπειρος, Νοτιοευρωπαίος να μην μπορεί καν να φανταστεί! Για να μπορούν να ανταπεξέρχονται στις δύσκολες αυτές απαιτήσεις της καθημερινής οδήγησης, οι Φινλανδοί έχουν ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό σύστημα εκπαίδευσης νέων οδηγών που ελάχιστα μοιάζει με αυτό που υιοθετούμε στη χώρα μας. Το κυριότερο σημείο που κάνει το εκπαιδευτικό αυτό σύστημα να ξεχωρίζει, είναι ότι εκτός των θεωρητικών και των πρακτικών μαθημάτων, οι υποψήφιοι οδηγοί είναι από το νόμο υποχρεωμένοι να παρακολουθούν και μια σειρά μαθημάτων «Εκπαίδευσης Αναγνώρισης Κινδύνου» (RTK). Η σειρά μαθημάτων αυτή, γίνεται σε μηχάνημα εξομοίωσης συνθηκών οδήγησης σε ολισθηρό οδόστρωμα (driving simulation), όπως περίπου εκπαιδεύονται στις ιδιαιτερότητες μια πίστας και εξασκούνται οι πιλότοι στην Formula 1. Πέρα από τον εξομοιωτή οδήγησης, πρακτικά μαθήματα σε πίστα με τεχνητή βροχή παρακολουθεί οποιοσδήποτε, πριν μπορέσει να αποκτήσει ένα απλό ερασιτεχνικό δίπλωμα οδήγησης.
Όλοι τρέχουν σε χωμάτινες πίστες τις Κυριακές από χόμπι
Είναι τέτοια η κουλτούρα και η σύνδεση του μέσου Φινλανδού με το αυτοκίνητο που δεν κάνει εντύπωση το γεγονός ότι σε πολλές επαρχίες της χώρας, μαζεύονται τις Κυριακές άνδρες γυναίκες και παιδιά και τρέχουν σε χωμάτινες πίστες με παλιά μετασκευασμένα αυτοκίνητα Ράλλυ. Τα αυτοκίνητα αυτά είναι εντελώς υποτυπώδη (και σε κατάσταση και σε δυνατότητες) και απλά χρησιμοποιούνται για να δώσουν τη χαρά και την εμπειρία της συμμετοχής στο μηχανοκίνητο αθλητισμό. Είναι μάλιστα απαλλαγμένος ο «θεσμός» αυτός από κάθε είδους... προχωρημένο ανταγωνισμό, που απαγορεύεται η εξέλιξη του αυτοκινήτου προκειμένου αυτό να γίνει καλύτερο. Ο τρόπος με τον οποίο το καταφέρνουν, είναι ένας απλός άτυπος κανόνας που αποτρέπει οποιαδήποτε σκέψη για...επενδύσεις: Αν το αυτοκίνητο σου, ζητηθεί από κάποιον άλλο αγωνιζόμενο, είσαι υποχρεωμένος να του το πουλήσεις έναντι ενός συμβολικού τιμήματος, οπότε αυτό καθιστά αποτρεπτική κάθε ενέργεια να το εξελίξεις για να γίνει ανταγωνιστικότερο.
Σώζουν ζωές με μεθοδική εκπαίδευση και νοοτροπία «πάνω από όλα η ασφάλεια»
Η συνολικότερη στάση των κατοίκων της Σκανδιναβικής χώρας απέναντι στο αυτοκίνητο και τον τρόπο που πρέπει να χρησιμοποιείται, είναι ξεκάθαρα βασισμένη στη φιλοσοφία «πάνω από όλα η ασφάλεια». Η νοοτροπία που έχουν υιοθετήσει με τα χρόνια, τους βοηθά προς την κατεύθυνση να μπορούν να εκτιμούν τους κινδύνους και να ξέρουν πως να τους αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά. Και τελικά, βλέπουν το αυτοκίνητο άλλοτε ως μέσο μετακίνησης κάτω από αντίξοες συνθήκες, και άλλοτε ως μέσο άντλησης ενθουσιασμού και χαράς. Σίγουρα πάντως στο μέτρο του δυνατού δεν επιτρέπουν στους εαυτούς τους, να αποτελεί απειλή για τη ζωή και για τις χαρές που αυτή προσφέρει.