Μήπως ο δικός σου άνθρωπος δεν είναι τόσo δικός σου;

Ο παράγοντας οικογένεια και οι «δεσμοί παλαιότητας»
Η συμπεριφορά του σε «βγάζει από τα ρούχα σου»
Ο μηχανικός θέλει τον χρόνο του αλλά ξεχνά τον πελάτη
Αλλα σου υπόσχεται, άλλα σου κάνει και σε χρεώνει

Ο παράγοντας οικογένεια και οι «δεσμοί παλαιότητας»

Στην Ελλάδα, η εξεύρεση τεχνικού σε περίπτωση ανάγκης για επέμβαση σε κάποια συσκευή (ή οπουδήποτε αλλού χρειαστεί), συνήθως εναπόκειται σε κάποιο γνωστό πρόσωπο. Γενιά με γενιά έχουμε μάθει, είτε πρόκειται για υδραυλικό, είτε για ηλεκτρολόγο, είτε στη δική μας περίπτωση, τον μηχανικό αυτοκινήτου, να ψάχνουμε πάντα την λύση «στο δικό μας άνθρωπο». Τεχνικοί οι οποίοι – ως επί το πλείστον - έχουν μακροχρόνιες σχέσεις με την οικογένειά μας και το να προτιμήσουμε κάποιο άλλο πρόσωπο, είναι σχεδόν απαγορευτικό. Ακόμη και όταν πλησιάζουν το τέλος της επαγγελματικής τους πορείας, θα μας συστήσουν το πρόσωπο που θα συνεχίσει το έργο και «επιβάλλεται» να εμπιστευθούμε από την στιγμή εκείνη.

Και αυτοί οι «δεσμοί παλαιότητας» με τον μηχανικό, το πρόσωπο που «του έχουμε υποχρέωση» όπως λένε οι παλαιότεροι, καλά κρατούν. Είτε γιατί τους έκανε μια εξυπηρέτηση πριν από ένα – αρκετά παλαιό – χρονικό διάστημα, είτε γιατί «μια ζωή μας αναλάμβανε ο τάδε». Πολλές μπορεί να είναι οι δικαιολογίες, οι οποίες φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση τον νέο οδηγό της οικογένειας, αν θελήσει να εμπιστευθεί το αυτοκίνητό του σε άλλα χέρια.

Η συμπεριφορά του σε «βγάζει από τα ρούχα σου»

Και γιατί να θέλει κάποιος να αλλάξει τον μηχανικό με τον οποίο διατηρούνται σχέσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα; Είναι τόσο εύκολο να χαθεί η εμπιστοσύνη και αν ναι, ποια τα λάθη που οδηγούν σε αυτή την απόφαση; Πρώτο και ιδιαίτερα σοβαρό είναι το θέμα της συμπεριφοράς. Ειδικότερα οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μηχανικοί, οι οποίοι, κακά τα ψέματα, έχουν μάθει να λειτουργούν υπό διαφορετικές συνθήκες, πολλές φορές αδυνατούν να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα του σήμερα. Ή αν το θέλετε, οι νεότεροι σε ηλικία πελάτες, δεν μπορούν να ακολουθήσουν νοοτροπίες άλλης εποχής.

Ανάμεσα στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα δύσκολων επαγγελματιών ανήκει η ξεροκεφαλιά. Σίγουρα, όταν μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος ασχολείται με ένα συγκεκριμένο αντικείμενο για μεγάλο μέρος της καριέρας του, δεν είναι εύκολο να δεχθεί παρατηρήσεις. Όμως, οι απότομες αποκρίσεις όπως: «Δεν θα μου μάθεις εσύ τη δουλειά μου» ή «Φτιάχνω αυτοκίνητα την μισή μου ζωή, άσε με ξέρω τι κάνω» και οτιδήποτε φανερώνει ψυχρότητα και ξεροκεφαλιά, αρκεί για να έρθει σε δυσάρεστη θέση ένας πελάτης.

Ο μηχανικός θέλει τον χρόνο του αλλά ξεχνά τον πελάτη

Θα μπορούσαμε να το βάλουμε στα ζητήματα συμπεριφοράς (αν τουλάχιστον δεν μπορεί να το εκφράσει σωστά ο τεχνικός), αλλά είναι ένα θέμα ικανό να «σταθεί» από μόνο του. Ο λόγος για το πολυσυζητημένο ζήτημα του χρόνου που μπορεί να χρειαστεί ο μηχανικός για την ολοκλήρωση της επισκευής μιας ζημιάς ή του σέρβις στο αυτοκίνητο του πελάτη. Μπορεί να έχει δουλειά, μπορεί να είναι ελεύθερος, σίγουρα όμως ο μηχανικός θα δώσει ένα συγκεκριμένο διάστημα κατά το οποίο υπολογίζει - στο περίπου – να έχει ολοκληρώσει τις διαδικασίες.

Τι γίνεται όμως όταν το προσδόκιμο αυτό ξεφεύγει από λίγο έως και πολύ; Αν για παράδειγμα, το διάστημα 2-3 ημερών, γίνει εβδομάδα ή και περισσότερο; Η πίεση μεταφέρεται στον πελάτη, ο οποίος έχει προκαθορίσει το πρόγραμμά του βάση των υποσχέσεων του μηχανικού και πλέον αναγκάζεται να κάνει αλλαγές και πάλι, μέσω νέων αναπροσαρμογών. Και σίγουρα, τα λάθη είναι για να γίνονται, μα όταν αυτά συνοδεύονται από δικαιολογίες τύπου: «Θα το φτιάξουμε, μην μου αγχώνεσαι» και «Πως κάνεις έτσι, ξεφύγαμε λίγο από το πρόγραμμα, μα η δουλειά θα γίνει», κάνουν τα πράγματα ακόμη χειρότερα.

Αλλα σου υπόσχεται, άλλα σου κάνει και σε χρεώνει

Και πάμε στο ίσως κρισιμότερο σημείο της περίπτωσης, αυτό της «λυπητερής». Πόσες φορές έχουμε ακούσει (ή μας έχει τύχει) ένας μηχανικός να παρουσιάζει έναν λογαριασμό, σημαντικά μεγαλύτερο από αυτόν που είχε αναφέρει στην αρχή της κουβέντας; Μια επισκευή που: «Στην πορεία βρέθηκε και το τάδε εξάρτημα χαλασμένο και έπρεπε να το αλλάξουμε» ή η ανάγκη «Για τα συγκεκριμένα καλά ανταλλακτικά» των οποίων η τιμή ανέβηκε δίχως προειδοποίηση; Και όλα αυτά, δίχως κάποια προειδοποίηση για την επιπλέον εργασία και τις πρόσθετες παρεμβάσεις στο αυτοκίνητο.

Κάπως έτσι, ο πελάτης βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν σημαντικά μεγαλύτερο βραχνά εξόδων από αυτόν που υπολόγιζε και το μυαλό του γεμίζει με απογοήτευση αλλά και ερωτηματικά σχετικά με το ποια θα πρέπει να είναι τα βήματα που θα ακολουθήσει. Αξίζει η αντιπαράθεση με τον μηχανικό που έχει καταφέρει να τον κάνει να χάσει εντελώς την εμπιστοσύνη, αλλά και την υπομονή του στο πρόσωπό του ή πρόκειται για χάσιμο χρόνου;