Ο εμπρός προφυλακτήρας είχε μεγάλους αεραγωγούς, οι οποίοι είχαν μία επιχρωμιωμένη σήτα με φαρδιά ανοίγματα. Το spoiler χαμηλά ήταν όσο ευμέγεθες χρειαζόταν χωρίς να γίνεται κραυγαλέο, ενώ συνεχιζόταν οπτικά και στα πλαϊνά του αυτοκινήτου μέσω των sideskirts, αλλά και του τελειώματος του πίσω προφυλακτήρα, που είχε αντίστοιχο σχεδιασμό. Δεξιά δέσποζε η διπλή απόληξη της εξάτμισης, την οποία αγκάλιαζε ένα μεταλλικό πλαίσιο, εμπνευσμένο από τις αγωνιστικές κατασκευές που έχουν αντίστοιχα προστατευτικά για να μην καίγεται ο προφυλακτήρας από τις φλόγες. Ανεβαίνοντας ψηλότερα, βρίσκαμε μία μεγάλη αεροτομή, που υπογράμμιζε τον δυναμικό χαρακτήρα του Βρετανού.
Η sport εικόνα του μοντέλου στο εσωτερικό τονιζόταν από τα καθίσματα που ήταν bucket και προσέφεραν την απαιτούμενη πλευρική στήριξη υπό συνθήκες πολεμικής οδήγησης. Οι πλάκες των οργάνων έγιναν λευκές, τα πεντάλ ήταν αλουμινένια και το σχήμα του επιλογέα ταχυτήτων είχε εργονομική λαβή, κατάλληλη για γρήγορες αλλαγές, κάτι που συνέβαινε συχνά, μιας και ο VVC κινητήρας λάτρευε να στροφάρει ψηλά, και ο οδηγός ανεβοκατέβαζε τις σχέσεις του σασμάν, προκειμένου να εκμεταλλευτεί εις το έπακρο ακόμα και τον τελευταίο από τους 160 ίππους του αυτοκινήτου στους επαρχιακούς δρόμους, τους περίφημους B-Roads που ονομάζονται στο Νησί.
