Το πρώτο Mini, δημιουργία του Έλληνα Sir Alec Issigonis, έχει μείνει στην ιστορία και είναι άμεσα αναγνωρίσιμο, ακόμα και από όσους δεν ασχολούνται με την αυτοκίνηση. Κάνουμε αναδρομή στην εξέλιξη του Mini, και στους λόγους που το έκαναν θρύλο.
Το πρώτο, original Mini, είναι ένα από τα πιο εμβληματικά αυτοκίνητα όλων των εποχών, και αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά ορόσημα ενός ολόκληρου κράτους, της Μεγάλης Βρετανίας. Τι είναι αυτό που έκανε το όχημα τόσο σπουδαίο; Κάνουμε αναδρομή στο παρελθόν και σας παρουσιάζουμε την πολύχρονη ιστορία ενός μοντέλου που βρισκόταν σε παραγωγή από το 1959 έως το 2000.
Όλα ξεκίνησαν το 1956, με την Κρίση του Σουέζ, λόγω της οποίας οι τιμές των καυσίμων στη Μεγάλη Βρετανία εκτινάχθηκαν στα ύψη. Ως εκ τούτου, οι πωλήσεις των μεγάλων βενζινοβόρων οχημάτων μειώθηκαν δραματικά, και τα μικροσκοπικά εισαγόμενα «bubble cars», όπως η Isetta και τα τρίτροχα της Messerschmitt γίνονταν ιδιαίτερα δημοφιλή. Παράλληλα, το Fiat 500, που έκανε το ντεμπούτο του το 1957, σημείωνε μεγάλες πωλήσεις, ειδικά στην Ιταλία.
Εκείνη την εποχή, επικεφαλής της British Motor Corporation, ή αλλιώς BMC, ήταν ο κ. Leonard Lord, ο οποίος διοικούσε την εταιρεία αυστηρά, με τρόπο που άρμοζε στο επίθετό του. Σύμφωνα με αναφορές, απεχθανόταν τα ξένα λιλιπούτεια bubble cars και είχε ως σκοπό να τα εξαφανίσει από τους βρετανικούς δρόμους, δημιουργώντας ένα «πραγματικό αυτοκίνητο-μινιατούρα». Οι απαιτήσεις ήταν συγκεκριμένες: Το όχημα θα έπρεπε να έχει διαστάσεις 3x1,2x1,2 μέτρα και η καμπίνα των επιβατών θα έπρεπε να καταλαμβάνει το 1,8 από τα συνολικά 3m μήκους. Παράλληλα, για λόγους εξοικονόμησης κόστους, ο κινητήρας του αυτοκινήτου δεν θα ήταν νέος, αλλά θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί κάποιος από την υπάρχουσα γκάμα της BMC.
Ο σχεδιαστής που ανέλαβε το project, ήταν ο Έλληνας Alec Issigonis. Γεννηθείς στη Σμύρνη το 1906, ο Αλέξανδρος είχε καταγωγή από την Πάρο, και ήταν το μοναχοπαίδι του Κωνσταντίνου Ισηγόνη, ενός ευκατάστατου ναυπηγού, και της Hulda Prokopp, που καταγόταν από τη Βαυαρία. Το 1955, ο Ισηγόνης είχε στα χέρια του 3 project. 2 τεχνικά προηγμένα οικογενειακά μοντέλα και 1 μικρό, οικονομικό αυτοκίνητο. Αρχικά, το μεγάλο όχημα είχε προτεραιότητα, αλλά μετά την Κρίση του Σουέζ, αποφασίστηκε να δοθεί έμφαση στο μικρό, το οποίο ήταν και το πιο ενδιαφέρον για τον σχεδιαστή.
Τον Ιούλιο του 1957 δημιουργήθηκε το πρωτότυπο μοντέλο του μελλοντικού Mini, το οποίο αποκαλούνταν χαϊδευτικά «το πορτοκαλί κουτί», λόγω του χρώματός του. Ο Leonard Lord έδωσε την έγκριση για παραγωγή, και 2 χρόνια μετά, το αυτοκίνητο έκανε το ντεμπούτο του.
Ο κινητήρας ήταν ο A-Series, που χρησιμοποιούταν και στο Morris Minor (το οποίο ήταν επίσης σχεδιασμένο από τον Ισηγόνη), με την αντίθεση πως πλέον ήταν τοποθετημένος εγκάρσια, για εξοικονόμηση χώρου. Προκειμένου να διατηρηθεί και το υπάρχον βεντιλατέρ, το ψυγείο βρισκόταν στο πλάι του αυτοκινήτου. Με φόβο την μελλοντική έλλειψη πετρελαίου, και κατά επέκταση των λιπαντικών, το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν ενσωματωμένο στο κάρτερ, χρησιμοποιώντας έτσι το ίδιο λάδι με τον κινητήρα.
Η ανάρτηση εξελίχθηκε επίσης με γνώμονα την οικονομία και τις μικρές διαστάσεις. Αντί για ελικοειδή ελατήρια, το αυτοκίνητο διέθετε ελαστικούς κώνους, οι οποίοι, λόγω του σχήματός τους, είχαν προοδευτική λειτουργία. Αυτό το σύστημα είχε σχεδιαστεί από τον Ισηγόνη, και κατασκευάστηκε από τον φίλο του Alex Moulton, ο οποίος ειδικευόταν στον τομέα των αναρτήσεων.
Οι συμπαγείς ελαστικοί κώνοι, έκαναν το όχημα να έχει σφικτή αίσθηση στο δρόμο. Αυτό, σε συνδυασμό με τους τροχούς 10 ιντσών, που βρίσκονταν τοποθετημένοι στις 4 γωνίες του Mini, χάριζαν στο μικρό αυτοκίνητο αίσθηση kart. Σε αυτό βέβαια συντελούσε το ελαφρύ βάρος, μόλις 580kg, καθώς και το monocoque σασί.
Short Videos