Η δεύτερη, ισχυρότερη γενιά

Το Σεπτέμβριο του 1988, έγινε το ντεμπούτο της δεύτερης γενιάς του Swift. Όπως γίνεται συνήθως, οι διαστάσεις του μοντέλου είχαν αυξηθεί, ενώ, προκειμένου να συμβαδίζει με τις νέες τάσεις που έρχονταν λίγο πριν τη νέα δεκαετία, το αμάξωμα έγινε πιο στρογγυλεμένο και αεροδυναμικό. Το νέο GTi διέθετε προφυλακτήρα με μεγαλύτερη κεντρική μάσκα, η οποία είχε κυψελωτή γρίλια, μεγάλο αεραγωγό στο κάτω μέρος και πρόσθετες εισαγωγές αέρα στις γωνίες, δίπλα από τους προβολείς ομίχλης, οι οποίοι, αν και πιο διακριτικοί, συνέχιζαν να είναι μεγάλοι.

Τα sideskirts προεκτείνονταν και στο κάτω μέρος των θυρών, ενώ πίσω, ο επιθετικός προφυλακτήρας συνδυαζόταν με μία μικρή αεροτομή που αποτελούσε συνέχεια της οροφής. Στην καμπίνα δέσποζαν 2 ημιbucket καθίσματα με ενιαίο προσκέφαλο, το οποίο στη μέση είχε το χαρακτηριστικό άνοιγμα που βρίσκουμε στις πολεμικές κατασκευές, προκειμένου να περνούν από μέσα οι ζώνες τεσσάρων σημείων των αγωνιστικών εκδόσεων. Το τιμόνι με τα 3 μοντέρνα «μπράτσα» διέθετε την ονομασία του μοντέλου και το στροφόμετρο τερμάτιζε στις 9.000 σ.α.λ..



Η μαγεία όμως βρισκόταν στο μηχανοστάσιο. Ο γνωστός G13B κινητήρας βελτιώθηκε στα σημεία, ο κορμός ενισχύθηκε για μεγαλύτερη αντοχή και, από τη στιγμή που οι διευρυμένες διαστάσεις του αμαξώματος χάρισαν μεγαλύτερη ευρυχωρία, η εισαγωγή επανασχεδιάστηκε και απέκτησε καλύτερη ροϊκότητα. Παράλληλα, το όριο περιστροφής αυξήθηκε στις 7600 στροφές.

Το αποτέλεσμα ήταν εξωφρενικό. Το μικρό, νευρικό μοτέρ απέδιδε πλέον 101 μανιασμένους και ολοζώντανους ίππους, ενώ στρόφαρε συνέχεια και αγόγγυστα μέχρι να επέμβει ο κόφτης. Όπως συνηθίζεται στα Ιαπωνικά αυτοκίνητα εκείνης της περιόδου, τα μοντέλα που προορίζονταν για την τοπική (JDM) αγορά, ήταν ακόμα πιο δυνατά. Λόγω της εξαιρετικά υψηλής συμπίεσης, που άγγιζε το μαγικό 11.5:1, η ιπποδύναμη αυτών ήταν 115PS, αριθμός εξαιρετικός για έναν ατμοσφαιρικό κινητήρα 1300 κυβικών. Χάρη σε αλλαγές στην ανάρτηση και τα φρένα, που πλέον ήταν δίσκοι εμπρός-πίσω, το Suzuki Swift GTi δεύτερης γενιάς είχε καλύτερη οδηγική συμπεριφορά από τον προκάτοχό του.



Τον Ιούλιο του 1991, η Suzuki ανανέωσε οπτικά το μοντέλο. Η μεγάλη διαφορά βρισκόταν στο πίσω μέρος, αφού η πινακίδα μετακόμισε στον προφυλακτήρα, τα φανάρια έγιναν μακρόστενα και δίχρωμα (λευκό-κόκκινο), και στο κέντρο ενώνονταν με ένα κόκκινο πλαίσιο, δημιουργώντας μία ενιαία και μοντέρνα εικόνα.

Ο... νευρικός Ιάπωνας, τιμώρησε αρκετούς αντιπάλους που αυθαδίασαν, θεωρώντας πως λόγω περισσότερων κυβικών ή turbo, θα ήταν γρηγορότεροι. Ο «samurai», όπως αποκαλούνταν, σταμάτησε να παράγεται το 1995. Ο μακρινός του διάδοχος, το Swift Sport, είναι πλέον υβριδικός και turbo, κάνοντας τη δεκαετία των 90s με τους σχιζοφρενείς ατμοσφαιρικούς κινητήρες που δούλευαν μόνο ψηλά να φαντάζει ιδιαίτερα μακρινή, και για αρκετούς πρωτόγονη, αφού τα σημερινά turbo αυτοκίνητα έχουν πολύ πιο φιλικό εύρος λειτουργίας, χάρη στην άπλετη ροπή που είναι διαθέσιμη χαμηλά.

Οι Samurai έγιναν πια Ronin.