Τα μοντέλα με τα πιο εκκεντρικά τιμόνια της ιστορίας
Πολλά χρόνια πριν γίνουν συνηθισμένα τα τιμόνια με πολλούς διακόπτες και flat bottom στεφάνια, οι εταιρείες χρησιμοποιούσαν άλλες τεχνικές για να ξεχωρίσουν από τον ανταγωνισμό. Βλέπουμε τα εργοστασιακά μοντέλα με τα πιο παράξενα τιμόνια που είδαμε ποτέ, σε μια αναδρομή που φτάνει 74 χρόνια πίσω.
Το τιμόνι είναι το εργαλείο που ενώνει περισσότερο από όλα τον οδηγό με το αυτοκίνητό του. Όσο καλή και να είναι η κατασκευή ενός οχήματος, αν δεν έχει το «σωστό» συνδυασμό τιμονιού, λεβιέ ταχυτήτων και καθίσματος, το αποτέλεσμα, η αίσθηση που μεταφέρεται στον οδηγό δεν είναι αυτή που θα έπρεπε. Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που η αγορά βρίθει από αναρίθμητες επιλογές aftermarket τιμονιών, που διαθέτουν από πολεμικά σχέδια, εμπνευσμένα από το χώρο των αγώνων, έως κομψά και εντελώς πολυτελή, που αρμόζουν σε ακριβές λιμουζίνες.
Τα μοντέλα που πωλούνται σήμερα χαρακτηρίζονται από τα παχιά στεφάνια τους, τον εργονομικό σχεδιασμό με «θέσεις» για τα δάχτυλα και τα χειριστήρια για διάφορες ρυθμίσεις, από το ηχοσύστημα έως το cruise control και τα οδηγικά βοηθήματα. Στο παρελθόν, ορισμένες αυτοκινητοβιομηχανίες έκαναν μεγάλες προσπάθειες για να διαφοροποιηθούν από τον ανταγωνισμό, και ως αποτέλεσμα μας παρουσίασαν κάποια παράξενα και εκκεντρικά τιμόνια.
Γυρνάμε έως και 74 χρόνια πίσω στο παρελθόν και κάνουμε μία αναδρομή στα πιο περίεργα τιμόνια που είδαμε ποτέ σε μοντέλο παραγωγής.
1) Citroen DS (1955)
Ένα από τα πρώτα μοντέλα που μας έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε τις λέξεις «παράξενο τιμόνι» είναι η Citroen DS, ένα αυτοκίνητο που ήταν καινοτόμο σε πολλούς τομείς.
Το τιμόνι της γαλλικής «Θεάς», όπως αποκαλείται, είχε μία μόνο ακτίνα, η οποία μάλιστα ήταν κυλινδρική και συνέχιζε προς το κέντρο της κολώνας με μία απαλή, αμβλεία γωνία.
Παρόλο που ο σχεδιασμός ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακός και διαφορετικός, δεν έγινε με βάση την εμφάνιση, αλλά για λόγους ασφαλείας, αφού, στην περίπτωση ατυχήματος, δεν υπήρχαν γωνιώδη εξαρτήματα στο κέντρο του τιμονιού για να τραυματίσουν τον οδηγό. Μιλάμε βέβαια για το 1955, όπου δεν υπήρχαν οι μοντέρνες ζώνες ασφαλείας, και η Citroen προσπαθούσε να βρει τρόπους να μειωθούν οι τραυματισμοί.
Το τιμόνι της DS, εκτός από ασφάλεια, παρείχε και στυλ, χάρη στην ακτίνα που είχε το χρώμα του ταμπλό και διέθετε μία χρωμιωμένη λεπτομέρεια, που έκανε αντίθεση με το δερμάτινο στεφάνι, ειδικά όταν το τελευταίο ήταν μαύρο.
Η εταιρεία, συνέχισε να εξοπλίζει τα μεταγενέστερα μοντέλα της με τιμόνια αντίστοιχης φιλοσοφίας, και, όταν αυτό δεν ήταν πλέον δυνατό, λόγω των αερόσακων και τον πλήκτρων που έπρεπε να υπάρχουν στις ακτίνες, πρωτοτύπησε με το τιμόνι του C4 πρώτης γενιάς, το οποίο είχε σταθερό κέντρο.