Εξομολόγηση καρδιάς

-Θα μπορούσατε να μένετε σε μια βίλα κάπου στην εξοχή, κοντά σε ένα εργοστάσιο της Seat, αντ΄αυτού προτιμάτε να μένετε στο κέντρο της Βαρκελώνης με όλη τη φασαρία και το μποτιλιάρισμα..

Ακριβώς για αυτό και επειδή αγαπώ τη ζωή. Εδώ το νιώθει κάποιος.. Μου αρέσει. Έχω την πολυτέλεια του να έχω ένα σοφέρ, ο οποίος έρχεται και με παίρνει κάθε πρωί. Αν έχουμε μποτιλιάρισμα, εργάζομαι από το αυτοκίνητο. Ως αφεντικό 15.000 εργαζόμενων, όλο και θα ανακύψει κάπου κάποιο πρόβλημα. Για το βραδινό φαγητό, φροντίζω όμως να είμαι όσο πιο συχνά γίνεται στο σπίτι. Μιας και μιλάμε όλο και πιο συχνά για αυτοκίνητα τα οποία θα αναγνωρίζουν τους οδηγούς τους, έχω να πω, ότι η σύζυγος μου με αναγνωρίζει ακόμη. Πάλι καλά...
Αυτό το αυτοκινητάκι, στο οποίο καθόμαστε τώρα, το χρησιμοποιούσαν παλιότερα οικογένειες με τρία παιδιά και τις αποσκευές τους για πάνε διακοπές στη θάλασσα, πρόκειται για μια άδεια κατασκευής από τη Fiat. Υπό αυτή την έννοια μας έχει προσπεράσει το παρελθόν.
Θα το πω πιο απλά: αυτό το αυτοκίνητο εδώ έγινε ο κινητήριος μοχλός του ισπανικού οικονομικού θαύματος. Για τους περισσότερους Ισπανούς, το Seat 600 υπήρξε το ένα και μοναδικό αυτοκίνητο, κοντολογίς το μόνο «εφικτό» οικονομικά αυτοκίνητο, όπως οι ίδιοι λένε και με το οποίο πήγαιναν στις διακοπές τους. Όπως ακριβώς και το Fiat 500 στην Ιταλία.

-Είχατε πει λίγο μετά το ξεκίνημα σας στο τέλος του 2015, ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της  Seat είναι ότι δεν έχει αυτοκίνητα για νέους ανθρώπους, όταν αυτοί μεγαλώνουν, αποκτούν χρήματα και κάνουν οικογένεια. Είναι καλύτερα τα πράγματα σήμερα?

Ναι, σήμερα έχουμε τα αυτοκίνητα και αυτά θα γίνονται- δείτε το Tarraco- όλο και περισσότερα. Όμως όταν συζητώ με έναν κύριο 75 ετών, βλέπω τα μάτια του να γυαλίζουν όταν μιλάει για τη Seat.Το πρώτο του αυτοκίνητο ήταν ένα 600αράκι, το οποίο και αγαπούσε, μιας και όπως προείπαμε αυτό ήταν το αυτοκίνητο του ισπανικού οικονομικού θαύματος. Από την άλλη, όταν μιλάω με νέους ανθρώπους, διακρίνω την αγάπη τους για το Leon. Αυτοί γνωρίζουν τα αυτοκίνητα μας. Η ενδιάμεση ηλικιακή κατηγορία όμως, πενηντάρηδες δηλαδή, οι οποίοι έχουν επί της ουσίας τα χρήματα, προτιμούν τις premium μάρκες, επειδή δεν προσδοκούν πολλά από την εταιρεία μας, αναλογιζόμενοι το παρελθόν. Και έχουν δίκιο. Αυτό μας κάνει πιο χαλαρούς υπό μία έννοια και μας απαλλάσσει από ένα φορτίο. Σήμερα όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Είμαστε μια ελκυστική εταιρεία. Συμπαγής, ευέλικτη, όχι πολύ μεγάλη και σταθερή.
Αυτό μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για να συμβαδίσουμε με τις νέες τάσεις και να δοκιμάσουμε πράγματα. Αυτό που για τους άλλους φαντάζει ως κίνδυνος για εμάς είναι πλεονέκτημα.

-Και σε ποιο σημείο βρίσκεστε τώρα? 

Προηγούμενοι στο σκορ και περίπου στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Η Seat έκλεισε το 2018 με το καλύτερο επιχειρηματικό αποτέλεσμα στην ιστορία της, το τρίο συνεχόμενο έτος με ρεκόρ όλων των εποχών. Πολλές εργασίες, όπως είναι επί παραδείγματι η ανάπτυξη της εταιρείας σε διεθνές επίπεδο, δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη. Εξαρτώμεθα σε σημαντικό βαθμό από την δυτικοευρωπαϊκή αγορά. Η μεγαλύτερη μας είναι η Γερμανία, μετά ακολουθούν η Ισπανία , η Αγγλία, η Γαλλία και η Ιταλία. Για αυτό το λόγο επεκτεινόμαστε στην Κίνα και στη Βόρεια Αφρική. Η Αλγερία υπήρξε για το 2018 για παράδειγμα η έβδομη αγορά μας. Στο εργοστάσιο στο Relizane στην Αλγερία κατασκευάζονται μοντέλα Volkswagen, Skoda, Audi και Seat, με το 41% αυτών να είναι Seat. Και με τη νέα μας μάρκα Cupra, για την οποία πάλεψα σκληρά προκειμένου να την «επιβάλλω» στον όμιλο, πλησιάσαμε πλέον και ένα άλλο αγοραστικό κοινό, το οποίο είναι πρόθυμο να καταβάλλει το αντίστοιχο για τις επιδόσεις αντίτιμο.



-Τάσσεστε υπέρ της δεοντολογίας, ενώ μιλάτε πολύ και για τη σύγχρονη κουλτούρα της επιχείρησης…

Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν αξίες και λειτουργούν με αρχές, επειδή γνωρίζουν να διασφαλίζουν αυτές. Αν κάποιος αποκλίνει από την αρχή “proper businessΆΆ, επωμίζεται τις συνέπειες. Η ηθική και η δεοντολογία είναι σημαντικές για μένα, όπως και το πάθος βεβαίως, η δύναμη της πειθούς και η ενσυναίσθηση. Η μεγάλη διαφορά και ίσως το σημαντικότερο πράγμα σήμερα, είναι το πώς επηρεάζουν τα στελέχη τον τρόπο σκέψης στην οργάνωση τους. Αυτό είναι η λεγόμενη κουλτούρα μιας επιχείρησης. Ξέρετε τι έχει αλλάξει περισσότερο στην Seat? Αυτό εδώ (χτυπάει το κεφάλι του), το Mindset. Βλέπεις όλο και περισσότερους ανθρώπους να είναι περήφανοι επειδή ανήκουν σε εμάς. Αυτοί έχουν μια διαφορετική αυτοπεποίθησηΆΆ. Πρόσφατα ήταν οι επικεφαλής του ομίλου φιλοξενούμενοι στην Ισπανία. Με όλα τα ακόμη εν μέρει μυστικά αυτοκίνητα των επόμενων τριών, τεσσάρων χρόνων, καθώς ήθελαν να δουν τη συμπεριφορά αυτών υπό κανονικές συνθήκες στο δρόμο. 

-Εξηγήστε μας τι εννοείτε με το Ecosystem σε σχέση με το αυτοκίνητο. Πολύς κόσμος δεν μιλάει πια για αυτοκίνητα, παρά για κινητικότητα. Ποιες οι σκέψεις σας?

Θα σας εξηγήσω. Θα εξακολουθήσουμε και στο μέλλον να κατασκευάζουμε αυτοκίνητα, θα πουλάμε όμως και χιλιόμετρα και όχι μόνο αυτοκίνητα. Ένα ψηφιακό κλειδί και άλλες ψηφιακές λύσεις ανήκουν μεταξύ άλλων στο Ecosystem, το οποίο θα εξελίξουμε εσωτερικά από κοινού με τους 1000 μηχανικούς μας. Ας μιλήσουμε για αυτό το οποίο δεν θα συμβεί σε 10, αλλά σε 20, 30 χρόνια: το Αμβούργο, το Βερολίνο, το Παρίσι, το Μιλάνο, η Μαδρίτη και το Λονδίνο θα είναι απροσπέλαστα για τα Ι.Χ. Η ατομική κυκλοφορία θα αποκλειστεί. Οι ρύποι πρέπει να «χαμηλώσουν», αυτό ισχύει και για εμάς βεβαίως. Στις μεγαλουπόλεις θα υπάρχουν βεβαίως αυτοκίνητα, ηλεκτρικά, «καλωδιωμένα» ή αυτόνομα (χωρίς οδηγό) όχι γρήγορα και όχι αρκετά μεγάλα για 6 επιβάτες. Καμία σύγκριση δηλαδή με τους σημερινούς στόλους Car sharing από τους οποίου δεν κερδίζει κανείς χρήματα. Τα σημερινά αυτοκίνητα Car sharing δεν έχουν φτιαχτεί δηλαδή για αυτό το σκοπό. Δεν είναι επίσης έξυπνο να κατασκευάζεις ένα εξαιρετικό Mini Cabrio, το οποίο μπορεί να πάει 200, απλά και μόνο για να μεταφέρει κάποιον στην πόλη για 3 χιλιόμετρα. Στην κόσμο του αύριο θα κατασκευάζουμε τα αυτοκίνητα ακριβώς για τον σκοπό που προορίζονται.

-Οι άνθρωποι θα εξακολουθήσουν όμως να θέλουν να έχουν αυτοκίνητα…

Φυσικά, απλά θα τα χρησιμοποιούν διαφορετικά. Από πόλη σε πόλη, για μακρινές διαδρομές, περιορισμένη κινητικότητα στις μητροπόλεις. Σε μια πόλη σαν τη Βαρκελώνη το πράγμα θα λειτουργεί ως εξής: Θα υπάρχουν άδειες για αυτόνομους στόλους, για προμηθευτικές υπηρεσίες και φυσικά για την αστυνομία και τα ασθενοφόρα. Θα υπάρχουν λιγότερα αυτοκίνητα, απλά minibus, τα οποία θα μεταφέρουν ανθρώπους από το σημείο Α στο σημείο Β. Θα υπάρχουν φυσικά και premium αυτοκίνητα, για όσους έχουν χρήματα και επιζητούν την αποκλειστικότητα. Αεροταξί? ίσως για εκείνους, για τους οποίους τα χρήματα δεν παίζουν κανένα ρόλο. Σε τούτο τον κόσμο κατασκευάζουμε εν πρώτοις τα αυτοκίνητα, κατά δεύτερον διαχειριζόμαστε τις πλατφόρμες και τρίτον: έχουμε τα δεδομένα.



-Τι γίνεται όμως με την προστασία των δεδομένων μας?
,
Για να είμαι ειλικρινής, ακόμη δεν γνωρίζουμε τα όρια. Πρέπει να αποδεχθούμε, ότι η Ευρώπη είναι πιο περιοριστική από τον υπόλοιπο κόσμο. Και ξέρετε κάτι; καλά είναι έτσι. Η ιδιωτικότητα είναι ελευθερία και η ελευθερία δημοκρατία. Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς την επιχείρηση από την οπτική γωνία του προϊόντος. Εμένα μου είναι παρόλα αυτά αδιάφορο ποιος κάθεται στο αυτοκίνητο μου. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι τι κάνει το αυτοκίνητο μου. Αυτό συνδέεται με τους πελάτες, το περιβάλλον και με άλλα αυτοκίνητα και «δημιουργεί» δισεκατομμύρια μεταφορές. Και όπου υπάρχουν μεταφορές, υπάρχουν και business. Πρέπει να δούμε τι συμβαίνει στ΄ αλήθεια και ποιο μοντέλο επιχείρησης λειτουργεί.

Αν ήθελε κάποιος να εξηγήσει την αγάπη του Luca de Meo θα έπρεπε να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο. Στα έξι του χρόνια ζούσε στην Ακτή του Ελεφαντοστού. Όταν το 1973 το περίφημο ράλι ερήμου Bandama έκανε στάση στην περιοχή του, οι οδηγοί της Fiat διανυκτέρευαν στον ξενώνα της οικογένειας. Ο πατέρας του De Meo, ένας τραπεζίτης, δούλευε τότε έμμεσα για την Fiat. Ένας από τους οδηγούς της Fiat, ο Arnaldo Cavallari πήρε τον μικρό Luca και τον έβαλε να καθίσει στο εσωτερικό του αυτοκινήτου του, ενός Lancia Fulvia 1.6 HF. Αυτό ήταν.
Ένιωσα μια απίστευτη έλξη για τα αυτοκίνητα λέει ο de Meo σήμερα.,, Θα σας πω όμως την ιστορία έως το τέλος της. Αρκετό καιρό μετά, στη Fiat, έπρεπε να υπογράψω ένα λογαριασμό για τη Lancia, το ύψος του οποίου μου προκάλεσε εντύπωση. Επρόκειτο για λογαριασμό ρεύματος για ένα υπόγειο γκαράζ, για το οποίο δεν είχα ακούσει τίποτε. Η αρχή μου είναι: φτιάχνε πάντα μόνος σου μια εικόνα. Έψαξα, -παρότι δύσκολο-και βρήκα εντέλει την αίθουσα. Ανάβοντας το φως, βρέθηκα μπροστά σε ένα εκπληκτικό θέαμα: μπροστά μου βρίσκονταν περίπου 70 πανέμορφα αυτοκίνητα από την ιστορία του ομίλου, όλα παγκόσμιοι πρωταθλητές, όλα ξεχασμένοι σταρ. Ένα όνειρο. Και μαντεύετε ποιο ήταν ανάμεσα τους; Το Lancia Fulvia του 1973, ακριβώς το ίδιο αυτοκίνητο στο οποίο είχα καθίσει ως παιδί..
Κάνει ένα μικρό διάλλειμα, πριν πει..
Πιστεύω, ότι δεν υπάρχει κάποιος εκεί ψηλά, ο οποίος καθορίζει τη ζωή μας. Το γεγονός όμως ότι στεκόμουν μπροστά σε εκείνο το αυτοκίνητο, από το οποίο ξεκίνησαν όλα, είναι κάτι παραπάνω από μια τρελή σύμπτωση.