Το 1960, η Mercedes δημιούργησε ένα όχημα που επέτρεπε στους μηχανικούς να παρακολουθούν εν κινήσει τα πρωτότυπα που δοκιμάζονταν και να κάνουν μετρήσεις σε πραγματικό χρόνο. Όλα αυτά, μέσω ενός καλωδίου 30 μέτρων.
Τα μοντέλα της Mercedes είναι γνωστά για τις καινοτομίες που έχουν, οι οποίες είναι αποτέλεσμα πολλών δοκιμών και ερευνών. Σήμερα, οι αυτοκινητοβιομηχανίες χρησιμοποιούν συστήματα μετρήσεων και τηλεμετρίας προκειμένου να αντλούν ζωντανά δεδομένα από τα οχήματα που εξελίσσονται, όταν αυτά κινούνται. Οι ασύρματες τεχνολογίες κάνουν τη συγκεκριμένη διαδικασία να φαντάζει εύκολη και αυτονόητη. Οι αισθητήρες τοποθετούνται μέσα στο αυτοκίνητο, το οποίο δοκιμάζεται στην πίστα, και μέσω WiFi τα δεδομένα μεταδίδονται σε έναν υπολογιστή, όπου και αναλύονται. Τι γινόταν στο παρελθόν, όπου τα πράγματα ήταν πιο αναλογικά, και όλες οι πληροφορίες «περνούσαν» μέσα από καλώδια;
Τη δεκαετία του 1950, δημιουργήθηκαν νέες για την εποχή τεχνολογίες και μέθοδοι μετρήσεων, χάρη στις οποίες ανοιγόταν ένας νέος ορίζοντας δοκιμών των αυτοκινήτων. Πλέον, τα μοντέλα θα μπορούσαν να εξελίσσονται εν κινήσει, τα αποτελέσματα θα μετρούνταν και θα αποθηκεύονταν. Σύντομα δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα: Οι συσκευές ανάλυσης και καταγραφής ήταν πολύ ογκώδεις, βαριές, και, το κυριότερο, υπερβολικά εύθραυστες. Πώς θα τοποθετούνταν μέσα στο αυτοκίνητο δοκιμών;
Αυτή η απορία προβλημάτιζε ιδιαίτερα τη Mercedes, αφού ήταν ανέκαθεν μία εταιρεία που πρωτοτυπούσε στον τομέα έρευνας και ασφάλειας. Έτσι, το 1960 δημιούργησε την 300 Messwagen, ή αλλιώς 300 «όχημα μετρήσεων». Η βάση που χρησιμοποιήθηκε ήταν μία sedan 300d γενιάς W189, ένα αυτοκίνητο που αποτελούσε τη ναυαρχίδα του Αστεριού από τη Στουτγάρδη και ήταν ουσιαστικά ο πρόγονος της σημερινής S-Class, αλλά και των τρέχοντων Maybach εκδόσεων.
Η Mercedes 300d διέθετε παρόμοια τιμή και εξοπλισμό με την Rolls Royce Silver Cloud. Ο τρίλιτρος εξακύλινδρος κινητήρας με μηχανικό ψεκασμό της Bosch, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε παράλληλα και στην εξωτική 300SL, τη γνωστή «Gull Wing», σήμαινε πως οι επιδόσεις του γερμανικού αυτοκινήτου ήταν καλύτερες από αυτές του Βρετανού ανταγωνιστή. Παράλληλα, το πολυτελές sedan μπορούσε να διατεθεί με ενσωματωμένο τηλέφωνο, μηχανή υπαγόρευσης και γυάλινο διαχωριστικό στην καμπίνα των επιβατών η οποία ήταν μεγάλη, χάρη στο μακρύ μεταξόνιο του οχήματος.
Το μοτέρ, απόδοσης 160 ίππων, ήταν κατασκευασμένο για να λειτουργεί με υψηλό φορτίο για ώρα. Λεπτομέρειες όπως ψύξη λαδιού με θερμοστάτη και ενισχυμένος στρόφαλος, συνέβαλλαν στην μεγάλη αξιοπιστία του κινητήρα.
Αυτά τα στοιχεία έκαναν την Mercedes 300d το ιδανικό όχημα για μετατροπή στο κινητό εργαστήριο που χρειαζόταν η εταιρεία. Το εμπρός μέρος παρέμεινε ίδιο, όπως και ο κινητήρας αλλά και ο χώρος του οδηγού. Από εκεί και πίσω όμως, άλλαξαν τα πάντα. Το αμάξωμα μετατράπηκε σε 3θυρο station wagon, και τις θέσεις των πίσω επιβατών πήρε ο εξοπλισμός μετρήσεων, καθώς και 2 μικρές καρέκλες προκειμένου να κάθονται οι χειριστές μηχανολόγοι, οι οποίοι θα κατέγραφαν και θα ανέλυαν τα δεδομένα. Τα μεγάλα ακρυλικά παράθυρα, που προεκτείνονταν προς την οροφή, εξασφάλιζαν την ορατότητα προς τα έξω.
Short Videos