Ίσως τα 260 άλογα να μην ακούγονται πολλά σήμερα, αλλά η έλλειψη βοηθημάτων, το μεγάλο turbo lag και η άνιση κατανομή βάρους, αρκούσαν για να δώσουν αυτό το προσωνύμιο στην πρώτη Porsche 911 turbo, την τρομακτική 930.
Όπως τα περισσότερα Ιερά Τέρατα της αυτοκίνησης, η Porsche 911 turbo γεννήθηκε από τους αγώνες. Προκειμένου να συμμετάσχει στο Group 5 με την μυθική 935, η εταιρεία από το Zuffenhausen έπρεπε να κατασκευάσει 400 αντίτυπα ενός μοντέλου παραγωγής, για να αποκτηθεί η πολυπόθητη έγκριση, ή αλλιώς homologation. Το 1975, το μοντέλο ήταν έτοιμο. Ο 3λιτρος εξακύλινδρος boxer κινητήρας της Carrera RS 3.0 συνδυάστηκε με την τεχνολογία των αγωνιστικών, και χρησιμοποιήθηκε ένα turbo της KKK, το οποίο δούλευε με πίεση 0,8 bar. Η απόδοση ήταν 260 ίπποι και 329Nm ροπής. Αυτοί οι αριθμοί ίσως να μην μας εντυπωσιάζουν σήμερα, αλλά ο τρόπος με τον οποίον ερχόταν η ισχύς στους πίσω τροχούς, σε συνδυασμό με την αρχιτεκτονική της Porsche, αρκούσε για να δημιουργηθεί ο θρύλος.
Ο κινητήρας στην 911 βρισκόταν στον πίσω πρόβολο, δημιουργώντας έτσι μία κατανομή βάρους που έδινε έμφαση στην υπερστροφή. Άπαξ και χανόταν η πρόσφυση, το αυτοκίνητο λειτουργούσε ουσιαστικά σαν εκκρεμές. Εκτός αυτού, οι turbo κινητήρες των παλαιότερων γενιών, ήταν γνωστοί για ένα πράγμα: το μεγάλο turbo lag.
Έτσι και στην 930, η ισχύς από το μοτέρ ερχόταν ξαφνικά. Και αδυσώπητα. Μέχρι ενός σημείου, ο κινητήρας έδινε την εντύπωση πως «κοιμόταν», μέχρι το απότομο ξέσπασμα δύναμης, που πήγαινε όλο στους πίσω τροχούς, πολλές φορές κατά τη διάρκεια που το αυτοκίνητο ήδη έστριβε. Τη δεκαετία του 1970 δεν υπήρχαν ηλεκτρονικά βοηθήματα για να «σώσουν» την κατάσταση, και έτσι ο οδηγός ένιωθε στο στομάχι του μία «κλωτσιά» και ένα σφίξιμο. Το πρώτο ήταν από την ισχύ, το δεύτερο από το φόβο. Ο βασικός κανόνας επιβίωσης ήταν «μην αφήσεις γκάζι», αφού, η μείωση της επιτάχυνσης μεταφέρει το βάρος του αυτοκινήτου μπροστά. Και αυτή η μετατόπιση βάρους, συμβάλλει στην υπερστροφή αδράνειας, κάτι που είναι επικίνδυνο αν γίνει την ώρα που δεν το περιμένεις.
Το κοντό μεταξόνιο, σε συνδυασμό με την κατανομή βάρους στο πίσω μέρος και το έντονο turbo lag, σήμαιναν πως η 911 turbo έχανε συχνά την πρόσφυση της «ουράς» επάνω στη στροφή. Η πρώτη αντίδραση που θα είχε ένας τρομαγμένος, αμύητος οδηγός, θα ήταν να αφήσει το γκάζι, παραβαίνοντας έτσι τον κανόνα. Το αποτέλεσμα ήταν η πλήρης απώλεια του –ήδη χαμένου- ελέγχου, με τις γνωστές συνέπειες. Το συχνό φαινόμενο, έδωσε το όνομα «widowmaker» στην Porsche 930. Χρειαζόταν εμπειρία και θάρρος προκειμένου να δαμάσει κανείς τη «Φόνισσα».
Παρότι επικίνδυνη, η 911 turbo ήταν αφοπλιστικά όμορφη. Τα πίσω φτερά ήταν πρησμένα, και από κάτω τους βρίσκονταν τα φαρδιά λάστιχα, που είχαν το δύσκολο έργο να περάσουν την ισχύ του μοτέρ στο δρόμο. Οι θρυλικές ζάντες ήταν της Fuchs, με μαύρα κέντρα. Μπροστά, υπήρχε ένα διακριτικό spoiler στο τελείωμα του προφυλακτήρα, αλλά την προσοχή τραβούσε η πίσω αεροτομή, η εμβληματική whale tail, που είχε διττό ρόλο: Χάρη στον μεγάλο αεραγωγό που διέθετε, συντελούσε στην ψύξη του κινητήρα, ενώ, ίσως το πιο σημαντικό, φόρτιζε το αμάξωμα των 1.210kg με αναγκαία κάθετη δύναμη, βελτιώνοντας το «κράτημα» του αυτοκινήτου.
Προκειμένου να ανταπεξέλθουν στην δύναμη του υπερτροφοδοτούμενου κινητήρα, η ανάρτηση και τα φρένα της 911 turbo ήταν αναβαθμισμένα. Το ενισχυμένο κιβώτιο μετάδοσης, ήταν χειροκίνητο 4 σχέσεων. Οι επιδόσεις ήταν καταιγιστικές. Τα πρώτα 100km/h από στάση έρχονταν σε 5,2 δευτερόλεπτα, ενώ η τελική ταχύτητα ήταν 250km/h.
