Ποιος ήταν ο Ταχύτερος το 1980?

Ο επιλογέας του κιβωτίου ταχυτήτων κάνει «κλικ» στο ανοικτό H με μεταλλική ακρίβεια, το τιμόνι... φιλετάρει τις στροφές με την ευκρίνεια ενός μαχαιριού, που κόβει μπριζόλες. Όταν το λάδι του κινητήρα και το θάρρος σου έρθουν στη σωστή θερμοκρασία, θα τολμήσεις σε κάποιο σημείο να πατήσεις το γκάζι στο πάτωμα. Το κλάσμα του δευτερολέπτου, που σου δίνουν τα δύο turbo προτού... σφυρήξουν το ρυθμό των 478 PS στον V8 με πίεση 1,1 bar είναι αρκετό για να αναρωτηθείτε αν ήταν τελικά μια καλή ιδέα. Η F40 κολλάει κυριολεκτικά στο δρόμο, παίρνοντας τις στροφές χωρίς πλευρικές κλίσεις. Ένα ακραίο αυτοκίνητο.



Σήμερα η Ferrari είναι πολύ ελκυστική για τους συλλέκτες. Προσφορές για λιγότερο από ένα εκατομμύριο αποτελούν την εξαίρεση. Παρόλο που τα περισσότερα αυτοκίνητα δεν φτάνουν τα 30.000 χιλιόμετρα, η ήδη διανυθείσα απόσταση και ο αριθμός των ιδιοκτητών παίζουν δευτερεύοντα ρόλο στον καθορισμό της τιμής τους. Αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ένα ξεκάθαρο ιστορικό. Ακόμα και ένα πιστοποιητικό από τη Ferrari Classiche, το οποίο πιστοποιεί την αυθεντικότητα, αυξάνει σαφώς την αξία του οχήματος.



Porsche με δύο turbo: η 959 S φτάνει τα 339 km/h!
Μετεπιβίβαση στην Porsche. Η είσοδος στο εσωτερικό της είναι... παιχνιδάκι. Στο εσωτερικό μοιάζει με την 964, η οποία δεν υπήρχε το 1987. Μόνο μερικές λεπτομέρειες είναι ερεθιστικές: ένα θερμόμετρο νερού (μόνο για το μηχανισμό της μανιβέλας, αφού το μπλοκ του κινητήρα και οι κύλινδροι είναι αερόψυκτοι στην 959!), η προειδοποιητική ένδειξη της πίεσης των ελαστικών και οι σχετικές λυχνίες για τα τέσσερα προγράμματα πρόσφυσης του συστήματος τετρακίνησης.



Με το γύρισμα του κλειδιού, ο εξακύλινδρος κινητήρας των 2,9 λίτρων αρχίζει αυθόρμητα να λειτουργεί σαν σκαθάρι. Μπάσο βουητό, το γνωστό κουδούνισμα Porsche ακούγεται απλώς «φιμωμένο» στο παρασκήνιο. Μέσα στα νόμιμα περιθώρια ταχύτητας αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι μέσα σε μια «κανονική» Carrera, και είσαι κάπως απογοητευμένος. Αλλά, αλίμονο αν πιέσεις το δεξί πεντάλ και ξυπνήσεις το δεύτερο turbo στις 4.300 σ.α.λ.! Μια αόρατη, γιγαντιαία γροθιά σε χτυπά στο... σταυρό με μια δύναμη, που μοιάζει πιο βάρβαρη από ό, τι στο F40. Και η ώθηση δε φαίνεται να σταματά ποτέ.



Η Porsche μπορεί να κατευθύνεται σχεδόν από τους καρπούς. Χάρη στην τετρακίνηση, η ισχύς περνά στο δρόμο χωρίς απώλειες, κάτι που σημαίνει ότι η Porsche έχει στην πραγματικότητα ένα πλεονέκτημα έως και 100 km/h. Μόνο επιταχύνοντας προς τα 200 km/h η F40 επιστρέφει στο δρόμο της αρετής. Η πρώτη στροφή έρχεται πολύ γρήγορα. Παίρνεις το δεξί πόδι από το πεντάλ, οι βαλβίδες ανακούφισης αναστενάζουν... 



Η 959 μπορεί να κατευθύνεται σχεδόν από τους καρπούς. Το στρίψιμο και το φρενάρισμα δεν απαιτούν δύναμη, όπως στη Ferrari, η ανάρτηση ολοκληρώνει το έργο της με ευκολία, αλλά υποστρέφει αισθητά. Κατά τα άλλα, παρατηρείται μόνο ένα ολισθηρό (στην αφή) τιμόνι, που σε κάνει να καταλάβεις καλά ότι αυτή η Porsche είναι ήδη «άνω των 30» - καθώς αντιδρά περισσότερο ελεύθερα και πιο παιχνιδιάρικα στα χέρια των σύγχρονων σπορ οδηγών. Η αεροτομή στο πίσω μέρος του φαρδιού αμαξώματος εμποδίζει την άντωση.

Συμπέρασμα 
Και τα δύο αυτοκίνητα της σημερίνής μας σύγκρισης, είναι αυτοκίνητα, μιας άλλης εποχής. Τα ηλεκτρονικά βοηθήματα ήταν ακόμα ανύπαρκτα, και ο ανταγωνισμός για το ταχύτερο αυτοκίνητο ήταν η μόδα της εποχής. Αν είχατε την δυνατότητα να αγοράσετε ένα για την προσωπική σας συλλογή, ποιο θα επιλέγατε?