Φτιάχνονται τα αυτοκίνητα στις μέρες μας όσο καλά όσο στο παρελθόν;
Περισσότερα ηλεκτρονικά στα σύγχρονα μοντέλα, συνεπάγονται λιγότερη αξιοπιστία
Όμως ήταν μονόδρομος για να εξελιχθεί η ασφάλεια και η άνεση
Τα παλιά ήταν απλούστερα και πιο αξιόπιστα από μηχανικής πλευράς
Όμως είχαν και «κουσούρια» όπως το σύστημα τροφοδοσίας, χάος με τα καρμπυρατέρ
Περισσότερα ηλεκτρονικά στα σύγχρονα μοντέλα, συνεπάγονται λιγότερη αξιοπιστία
1400 έως 1500 microchips ημιαγωγοί, βρίσκονται κατά μέσο όρο διάσπαρτοι σε ένα σύγχρονο αυτοκίνητο και απαρτίζουν τις περισσότερες από 50 ηλεκτρονικές μονάδες έλεγχου ECU που «επιβλέπουν» τις λειτουργιές ενός οχήματος. Τα πάντα πλέον, από τη λειτουργία του κλιματιστικού μέχρι τη διαχείριση της κατανάλωσης του καυσίμου, ή ακόμη και η ποταπή λειτουργιά ενός ηλεκτρικού παραθύρου, όλα ελέγχονται από υπολογιστικές μονάδες. Τι γίνεται όμως όταν τα ηλεκτρονικά αυτά χαλάνε; Ένας αισθητήρας που μετράει την απόσταση από το προπορευόμενο όχημα μπορεί κάποια στιγμή να χρειαστεί καλιμπράρισμα, προκειμένου να θέτει σε λειτουργία το σύστημα αποφυγής πρόσκρουσης. Και το «εγκεφαλάκι» του αυτόματου κιβωτίου, μπορεί με μια δυσλειτουργία του να «βγάλει off» ολόκληρο το σύστημα μετάδοσης «απ’ το τίποτα», χωρίς να χαλάσει ούτε ένα γρανάζι.
Όμως ήταν μονόδρομος για να εξελιχθεί η ασφάλεια και η άνεση
Η αλήθεια είναι, ότι βάσει της εξέλιξης, η οποία είναι η φυσική ροπή των πραγμάτων στα πάντα, η ανάγκη για βελτίωση στους τομείς της άνεσης και της ασφάλειας των αυτοκινήτων, θα επιστράτευε νομοτελειακά την τεχνολογία. Η τελευταία, προκειμένου να επιτευχθούν τεχνικά οι αντικειμενικοί αυτοί σκοποί της βελτίωσης και της εξέλιξης, πολλαπλασίασε τις δυνατότητες των σύγχρονων οχημάτων, αλλά επίσης πολλαπλασίασε και την περιπλοκότητα τους. Αυτό το γεγονός συντελέστηκε πάντως και με μια αλλαγή στη φιλοσοφία των εργοστασίων σχετικά με την αντοχή των προϊόντων τους και των επί μέρους εξαρτημάτων που τα απαρτίζουν , σε βάθος χρόνου. Στη σύγχρονη εποχή, τα πάντα είναι πιο αναλώσιμα σε σχέση με το παρελθόν, και τα προϊόντα της αυτοκίνησης δεν θα μπορούσαν να εξαιρούνται.
Τα παλιά ήταν απλούστερα και πιο αξιόπιστα από μηχανικής πλευράς
Θέλουν λοιπόν οι κατασκευαστές-που προτείνουν λιπαντικό ανά…30.000 χιλιόμετρα-πραγματικά μακροημέρευση των μηχανικών μερών των αυτοκινήτων τους, ή πλέον το δόγμα είναι ότι τα πάντα είναι…αναλώσιμα; Τα αυτοκίνητα στις ημέρες μας, καμία πραγματικά σχέση δεν έχουν με τους…προγόνους τους. Τα μοντέλα που μεσουρανούσαν 20-30 χρόνια πριν, ήταν απλούστερα στη λειτουργία τους. Οι δυνατότητές τους σε σύγκριση με τα σημερινά ήταν εξαιρετικά περιορισμένες. Όμως η απλότητα της κατασκευής τους, τα καθιστούσε και απείρως πιο αξιόπιστα.
Όμως είχαν και «κουσούρια» όπως το σύστημα τροφοδοσίας, χάος με τα καρμπυρατέρ
Πρέπει ωστόσο αναφερόμενοι σε όλα τα παραπάνω, να εξαιρέσουμε κάποια επί μέρους συστήματα-όπως αυτό της τροφοδοσίας του κινητήρα που πραγματικά έπασχε τα παλιότερα χρόνια. Τα καρμπυρατέρ που ήταν υπεύθυνα για τη συγκεκριμένη λειτουργία, ήταν πραγματικά ευπαθή. Εκτός ότι ήταν και ιδιαίτερα «διψασμένα» για καύσιμο. Μέχρι την υιοθέτηση του ηλεκτρονικού καρμπυρατέρ-του προπομπού του ψεκασμού μονού σημείου, οι μηχανικοί της εποχής δεινοπαθούσαν για να καταφέρουν να ρυθμίσουν σωστά την κατανάλωση και το μίγμα, και αστάθμητοι παράγοντες όπως η…υγρασία, ήταν ικανοί –έστω προσωρινά-να καταστρέψουν τα πάντα. Ο άμεσος ψεκασμός του καυσίμου μέσα στο θάλαμο καύσης, αποτελεί στις ημέρες μας το τελειότερο μέσο τροφοδοσίας, και δικαίως το “injection” θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες τεχνολογικές εξελίξεις στην αυτοκίνηση, σίγουρα η σημαντικότερη στον τομέα των κινητήρων.
