Η δεύτερη γενιά Toyota Celica παρουσιάστηκε το 1977 και ήταν ξανά διαθέσιμο σε liftback και coupe μορφή, κάτι που διατηρήθηκε μέχρι και την 6η γενιά του μοντέλου. Αξίζει να αναφέρουμε ότι για το συγκεκριμένο μοντέλο το σχεδιασμό επιμελήθηκε το αμερικάνικο τμήμα σχεδιασμού της εταιρείας στην California, και συγκεκριμένα ο σχεδιαστής David Stollery. Όπως και η πρώτη γενιά, έτσι και εδώ οι κινητήρες ήταν της οικογένειας T και R, με νέες επιλογές στα κιβώτια, μιας και πλέον υπήρχαν 2 διαθέσιμα χειροκίνητα 5 σχέσεων και 2 αυτόματα, με 3 και 4 ταχύτητες. Η κίνηση εξακολουθούσε να βρίσκεται πίσω, όπως και στο προηγούμενο μοντέλο, και για πρώτη φορά υπήρξε και ανοιχτή έκδοση με την όμορφη ονομασία «sunchaser» που κατασκευαζόταν από την αμερικάνικη εταιρεία Tropical.
Η δεύτερη γενιά μπορούμε να πούμε ότι αποτέλεσε ορόσημο για τα sport αυτοκίνητα της Toyota, μιας και τότε έκανε το ντεμπούτο της μια άλλη ονομασία που άφησε ιστορία. Βλέπετε, η εταιρεία αποφάσισε να βγάλει και μία μεγαλύτερη, εξακύλινδρη έκδοση της Celica, που στην Ιαπωνία ονομάστηκε «Celica XX». Η ονομασία του αυτοκινήτου στην Αμερική όμως ήταν διαφορετική, και πιο γνωστή πλέον: «Celica Supra».
Ναι, η Supra ξεκίνησε την καριέρα της σαν τη μεγάλη έκδοση της Celica.
3η Γενιά: Toyota Celica A60 (1981-1985) Η τρίτη γενιά του μακρυμούρικου κουπέ έμελλε να είναι η τελευταία πισωκίνητη και η πρώτη με pop-up φανάρια, ίσως από τα πιο cool –και δυστυχώς κατηργημένα- χαρακτηριστικά των αυτοκινήτων παγκοσμίως.
Οι παραλλαγές του αμαξώματος ήταν coupe και liftback, με τη δεύτερη έκδοση να είναι πιο δημοφιλής και ακόμα πιο σπάνια στις μέρες μας, ενώ ξανά υπήρξε ανοιχτή έκδοση, κατασκευασμένη από εξωτερική εταιρεία, την American Sunroof Company, ή ASC για συντομία.
Εδώ υπήρχε πληθώρα διαθέσιμων κινητήρων με δύο επιλογές στη μετάδοση: Πεντάρι χειροκίνητο ή τεσσάρι αυτόματο, ενώ η Supra εξακολουθούσε να ανήκει στην οικογένεια της Celica, με τον εξακύλινδρο 5M-GE κινητήρα των 2800 κυβικών να είναι ο δυνατότερος, παράγοντας 181 ίππους για την Αμερικάνικη αγορά, 175 για την Ιαπωνική και 170 για την Ευρωπαϊκή.
Με την τρίτη γενιά έγινε η εισαγωγή της Toyota Celica στον κόσμο των Ράλι, αφού έκανε την εμφάνισή της η Group B εκδοχή της coupe Celica, υπό την εξέλιξη της Toyota Team Europe με έδρα την Κολωνία και οδηγούς τον Björn Waldegard και Juha Kankkunen, οι οποίοι αμφότεροι έγραψαν ιστορία με τα χρώματα της Toyota. Η επονομαζόμενη Toyota Celica TwinCam Turbo ήταν και η δυνατότερη Celica τρίτης γενιάς, με 320 άλογα.
4η Γενιά: Toyota Celica T16 (1985-1989) Τον Αύγουστο του 1985 είδαμε την επόμενη γενιά της Celica, η οποία είχε αλλάξει άρδην: Πιο μοντέρνος και στρογγυλεμένος σχεδιασμός, κίνηση στους εμπρός τροχούς και αλλαγή πατώματος. Πλέον χρησιμοποιείται η T πλατφόρμα, με την έως τώρα χρησιμοποιούμενη A να είναι αποκλειστικά για την Toyota Supra που θα αποτελεί από εδώ και πέρα αυτόνομο μοντέλο.
Εκτός από τις coupe και liftback προτάσεις, πλέον υπήρξε και εργοστασιακά ανοιχτή εκδοχή, ενώ σε αυτή γενιά εμφανίζονται και οι θρυλικοί κινητήρες 4A-GE, 3S-GE και 3S-GTE, με τον τελευταίο να χρησιμοποιείται στην τετρακίνητη έκδοση, το όνομα της οποίας προκαλεί ρίγος στους λάτρεις του WRC μέχρι και σήμερα: Toyota Celica GT-Four.
Οι αγωνιστικές Celica GT-Four έκαναν το ντεμπούτο τους στο Ράλι Κορσικής του 1988 και σημείωσαν την πρώτη τους νίκη στο Ράλι Κύπρου την ίδια χρονιά. Οι πολιτικές εκδόσεις είχαν 193 άλογα και διατίθεντο προς πώληση και στην Ευρώπη, ενώ στην Αμερική πωλούνταν ως Celica Alltrac.
Ακόμα και οι προσθιοκίνητες Celica είχαν πολύ καλά οδηγικά χαρακτηριστικά, αφού η Toyota δεν έκανε μεγάλες αλλαγές στα GT-Four, με τον τύπο ανάρτησης να μην διαφέρει πολύ από τα κορυφαία, τετρακίνητα μοντέλα.
5η Γενιά: Toyota Celica T18 (1989-1993) Η πέμπτη γενιά του μοντέλου με σήμα το δράκο εμφανίστηκε το Σεπτέμβριο του 1989. Εξωτερικά ήταν ακόμα πιο στρογγυλεμένη από τον προκάτοχό της, ακολουθώντας τις τάσεις της δεκαετίας που ήταν έτοιμη να έρθει, ενώ και το καινούριο εσωτερικό είχε έντονες καμπύλες και ιδιαίτερα οδηγοκεντρικό χαρακτήρα.
Οι διαθέσιμοι κινητήρες για την Ευρώπη ήταν o 4A-FE των 1600 κυβικών και ο δίλιτρος 3S σε δύο εκδόσεις: ο ατμοσφαιρικός 3S-GE και ο turbo 3S-GTE, με την Ιαπωνική αγορά να έχει και τον πιο αδύναμο 3S-FE, ενώ η Βόρεια Αμερική, πιστή στην προτίμηση των μεγαλύτερων μοτέρ είχε και τον 5S-FE των 2200 κυβικών.
Και εδώ υπήρχαν 3 επιλογές αμαξωμάτων: coupe, liftback και ανοιχτή εκδοχή, με την συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών μοντέλων να είναι liftback.
Η πέμπτη γενιά celica είχε αρκετές καινοτομίες, μεταξύ των οποίων ενεργητική τετραδιεύθυνση διπλής λειτουργίας, διαθέσιμη στα μοντέλα GT-R 4WS της Ιαπωνικής αγοράς, με ελάχιστα μοντέλα να έρχονται παραδόξως και στην Ευρώπη, πλήρως ενεργητική ανάρτηση (πάλι στα Ιαπωνικά Active Sports μοντέλα), ηλεκτρικά αναδιπλούμενους καθρέπτες και ηχοσύστημα με 10 ηχεία, εξοπλισμός που ακούγεται πλούσιος ακόμα και στις μέρες μας.
Η κορυφαία Celica GT-Four απόδοσης από 200 έως 221 ίππους, ανάλογα τη χώρα διάθεσης είχε φαρδύτερο αμάξωμα, ενώ απέκτησε και συλλεκτική έκδοση 5000 αντιτύπων, με την ονομασία στην Ευρώπη να είναι Celica GT-Four Carlos Sainz, προς τιμήν του οδηγού που της χάρισε πάρα πολλές νίκες στο WRC, με την JDM ονομασία να είναι Celica GT-Four RC και στην Αυστραλία Celica Group A Rallye.
Η έκδοση αυτή έγινε με βάση τις αλλαγές που έκανε η Toyota Team Europe στο αγωνιστικό Group A μοντέλο και είχε άλλο προφυλακτήρα και καπό με μεγαλύτερα ανοίγματα, υδρόψυκτο intercooler και διαφορετική χαρτογράφηση του εγκεφάλου, κάνοντάς το αυτοκίνητο να αποδίδει μεταξύ 205- 232 ίππους, πάλι ανάλογα της χώρας κυκλοφορίας.
6η Γενιά: Toyota Celica T20 (1993-1999) Ίσως το διασημότερο μοντέλο Celica, χάρη στη συνέχεια των επιτυχιών στο WRC που ξεκίνησε η τέταρτη και διατήρησε η πέμπτη γενιά, η T20 είχε εμφάνιση που θύμιζε τη μεγάλη της αδερφή, τη Supra, ακόμα πιο οδηγοκεντρικό ταμπλό και πιο άγρια εμφάνιση για τις τετρακίνητες εκδόσεις GT-Four, ενώ για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια η Celica έχασε τα pop-up φανάρια της, αποκτώντας 4 στρογγυλά.
Οι καινοτομίες της Toyota συνεχίστηκαν και εδώ, αφού υπήρχε πάλι μοντέλο με ενεργητική τετραδιεύθυνση και επανασχεδιασμένη ανάρτηση Super Strut, ενώ το αυτοκίνητο εξακολουθούσε να διατίθεται στις 3 παραλλαγές του: coupe, liftback και convertible.
Ο βασικός κινητήρας ήταν ο 1,8 λίτρων 7A-FE, ενώ υπήρξαν και δυνατές ατμοσφαιρικές εκδόσεις του 3S-GE, μιας και το αρχικό μοντέλο είχε απόδοση στην Ιαπωνία 178 ίππους (και 170 στις υπόλοιπες αγορές), ενώ το facelift ήρθε ο ανανεωμένος 3S-GE BEAMS των 200 ατμοσφαιρικών αλόγων, δυστυχώς μόνο για την εγχώρια αγορά της Ιαπωνίας. Ο κορυφαίος 3S-GTE απέκτησε επανασχεδιασμένη τουρμπίνα και στάνταρ υδρόψυκτο intercooler, όπως τα ST185 Carlos Sainz, κάτι που εκτόξευσε την ιπποδύναμη στα 245 άλογα.
Η Celica GT-Four ST205 σημείωσε μεγάλη επιτυχία στο χώρο του Ράλι , αλλά κόστισε την απαγόρευση της εταιρείας από τη συμμετοχή όταν ανακαλύφθηκε μια –ομολογουμένως- έξυπνη πατέντα της Toyota που καταργούσε τον περιοριστή αέρα στην εισαγωγή της τουρμπίνας, κάτι που έθεσε το αυτοκίνητο εκτός κανονισμών.
7η Γενιά: Toyota Celica T23 (1999-2006) Το 1999 αντικρύσαμε για πρώτη φορά την έβδομη -και τελευταία- γενιά Toyota Celica, με εντελώς ολόφρεσκο στυλ το οποίο θύμιζε το Concept XYR που είχε παρουσιαστεί λίγο νωρίτερα.
Εδώ πλέον το αυτοκίνητο διατίθετο μόνο σε liftback έκδοση και ήταν αμιγώς προσθιοκίνητο, ενώ υπήρχαν 2 διαθέσιμοι κινητήρες, αμφότεροι 1800 κυβικών. Ο 1ZZ-FE των 143 ίππων, που είχε ως στόχο την πιο οικονομική λειτουργία, και ο 2ZZ-GE με τα 192 άλογα και το σύστημα VVTL-i το οποίο περιλαμβάνει διπλό βύθισμα στους εκκεντροφόρους.
Υπήρξαν διάφορες εκδόσεις του αυτοκινήτου, όπως η TRD που ήρθε και στην Ευρώπη, η Tsunami edition που κυκλοφόρησε στην αγορά της Αμερικής, και η αυστηρά Ιαπωνική TRD Sports M, με σύστημα ανάρτησης Super Strut II, 200 άλογα και πιο δεμένο σασί.
Ενώ η Toyota έπαψε την αγωνιστική συμμετοχή στα Ράλι με το Celica, και η απουσία τετρακίνητης έκδοσης της 7ης γενιάς προκάλεσε αίσθηση, αρκετές είναι οι συμμετοχές σε αγώνες πίστας με Celica T23, τόσο από αγωνιστικές εταιρείες όσο και από ιδιώτες.
Πέρασαν 14 χρόνια από την παύση παραγωγής της Celica, η οποία είναι επισήμως 50 χρονών. Χρόνια πολλά Δράκε, δεν σε έχουμε ξεχάσει.
