Τα μοντέλα που ήταν τόσο καινοτόμα, που ξένισαν το αγοραστικό κοινό

6) Mitsubishi GTO
Το πάνθεον των ιαπωνικών sport αυτοκινήτων των 90s περιλαμβάνει θρυλικά ονόματα όπως Toyota Supra, Nissan Skyline GTR, Honda NSX και Mazda RX-7. Αλλο ένα μοντέλο που ήταν ιδιαίτερα ικανό, αλλά είναι ξεχασμένο, είναι το Mitsubishi GTO, ή 3000GT όπως έγινε γνωστό εκτός Ιαπωνίας.

Στην έκδοση VR-4 το τέρας της Mitsubishi είχε twin turbo V6 μοτέρ και ήταν καινοτόμο αλλά και ταυτόχρονα πολύπλοκο, αφού εκτός από τετρακίνηση διέθετε τετραδιεύθυνση, προσαρμοστική ανάρτηση και ενεργά αεροδυναμικά βοηθήματα, τόσο εμπρός όσο και πίσω.

Τη σημερινή εποχή αυτός ο εξοπλισμός είναι συνηθισμένος, ειδικά σε ακριβά sport οχήματα, αλλά 30 χρόνια πριν, το αγοραστικό κοινό δεν μπορούσε να κατανοήσει τη χρησιμότητα και τη λειτουργία όλων αυτών των καινοτομιών, και ως εκ τούτου το αυτοκίνητο δεν είχε την ίδια επιτυχία με τους ανταγωνιστές του.


 
7) AMC Eagle
Η AMC ήταν μια αμερικάνικη εταιρεία, που είχε αρκετές καινοτόμες ιδέες, και δυστυχώς δεν υπάρχει πια. Όπως συμβαίνει πολλές φορές, ορισμένες εξαιρετικές εφευρέσεις δεν εκτιμώνται ποτέ την ώρα που «γεννιούνται», αλλά πολύ αργότερα. 

Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι το AMC Eagle, το οποίο ήταν ένα station wagon με αυξημένη απόσταση από το έδαφος, τετρακίνηση και πλαστικές προσθήκες στα φτερά του αμαξώματος. Σήμερα, θα το χαρακτηρίζαμε ως «crossover» και θα ήταν της μόδας.

Το Eagle όμως, δεν παρουσιάστηκε σήμερα. Παρουσιάστηκε το 1980, την εποχή που τα minivan σημείωναν κατακόρυφη άνοδο στις πωλήσεις, και ως εκ τούτου οι ικανότητες του νέου μοντέλου δεν εκτιμήθηκαν όσο θα έπρεπε. Έτσι, το αυτοκίνητο αποσύρθηκε από την αγορά, μαζί με την μάρκα AMC, το 1987.


 
8) Chrysler Airflow
Το συγκεκριμένο αμερικάνικο μοντέλο είναι σχετικά άγνωστο, αλλά είχε αρκετές καινοτομίες και επηρέασε την πορεία της παγκόσμιας αυτοκίνησης σε μεγάλο βαθμό. Κατασκευάστηκε στο διάστημα 1934-1937 σε λιγότερες από 29.600 μονάδες, και ήταν το πρώτο μεγάλο όχημα μαζικής παραγωγής στην Αμερική που εξελίχθηκε σε αεροδυναμικό τούνελ.
Τουλάχιστον 50 μοντέλα υπό κλίμακα δοκιμάστηκαν μέχρι τον Απρίλιο του 1930, που έγινε η επιλογή του τελικού σχεδίου. Οι πίσω τροχοί ήταν καλυμμένοι, για μειωμένη αντίσταση του αέρα, ο κινητήρας τοποθετήθηκε πιο μπροστά στο πλαίσιο, ενώ το ίδιο έγινε και με την καμπίνα των επιβατών. Έτσι, όταν το αυτοκίνητο ήταν φορτωμένο, η αναλογία βάρους  πλησίαζε το 50:50 εμπρός:πίσω, χαρίζοντας έτσι καλύτερο κράτημα και πιο άνετη κύλιση στο δρόμο.

Το μελετημένο και φουτουριστικό για τα δεδομένα της εποχής Chrysler Airflow απέτυχε εμπορικά. Οι καταναλωτές το θεωρούσαν παράξενο, και ανέφεραν πως το μπροστά μέρος ήταν «σαν να είχε αναμειχθεί και είχε γίνει πουρέ».
Μετά από 4 χρόνια παραγωγής, η Chrysler έπαψε να κατασκευάζει το μοντέλο, ενώ τα επόμενα οχήματά της είχαν πολύ πιο συντηρητική εμφάνιση. Το Airflow επηρέασε το σχεδιασμό των αυτοκινήτων των επόμενων δεκαετιών, και αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για 3 πρωτότυπα που δημιούργησε το 1935 μία εταιρεία ενός Ιάπωνα που ονομαζόταν Toyoda...