Το Citroen BX παραλίγο να ήταν… Volvo

Το γαλλικό μοντέλο με τις 2,3 εκατομμύρια πωλήσεις θα ήταν πασίγνωστο ως Volvo Tundra, αλλά η διοίκηση της Σουηδικής εταιρείας το απέρριψε. Κρίνοντας από την εμπορική επιτυχία του αυτοκινήτου, καταλαβαίνουμε πως μάλλον η Volvo έκανε λάθος στην κρίση της…

Τα λάθη είναι κάτι ανθρώπινο. Ορισμένες φορές, ακόμα και οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων κάνουν λάθη στις επιλογές τους, και η ιστορία, αμείλικτη, τους το αποδεικνύει περίτρανα στα χρόνια που ακολουθούν. Ένα παράδειγμα τέτοιας λανθασμένης κρίσης είναι και η ιστορία του Citroen BX, το οποίο παραλίγο να ήταν μοντέλο της Volvo. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Σουηδική εταιρεία ήθελε να κάνει κάτι διαφορετικό από την πεπατημένη, και για αυτό το λόγο απευθύνθηκε στον σχεδιαστικό οίκο Bertone, με τον οποίον είχε συνεργαστεί ξανά, προκειμένου αυτός να τους παρουσιάσει μία πρόταση, βασισμένη στο hatchback μοντέλο 343 της Volvo. Ο θρύλος λέει πως η οδηγία ήταν «φτιάξτε κάτι νόστιμο», λόγια που ακούγονται σαν μουσική στα αυτιά των σχεδιαστών.



Ο περίφημος Marcello Gandini, στον οποίον ανατέθηκε το project, ξεδίπλωσε το ταλέντο του και δημιούργησε ένα σφηνοειδές hatchback με έντονες ευθείες, που διέθετε, στα πρότυπα της εποχής, τα απαραίτητα και cool αναδιπλούμενα φανάρια, προφυλακτήρα με παράκεντρο αεραγωγό και τετράγωνους θόλους τροχών.

Ο Gandini είχε σχεδιάσει αυτοκίνητα-θρύλους όπως η Lancia Stratos, η εξωφρενική Lamborghini Countach και η πρώτη BMW Σειρά 5, δηλαδή η E12. Δεν μας κάνει εντύπωση λοιπόν η εμφάνιση της νέας του δημιουργίας, η οποία απέκτησε το όνομα Volvo Tundra. Για την ακρίβεια, το όχημα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μία Lamborghini, αν βέβαια η εταιρεία από την Sant Agata Bolognese αποφάσιζε να ασχοληθεί με τα hatchbacks.

Το φουτουριστικό μοντέλο είχε πρωτοποριακά στιλιστικά στοιχεία που συνάδουν με τα τρέχοντα οχήματα της εποχής μας, αφού διέθετε κυρτό παρμπρίζ που συνεχιζόταν στο πλάϊ, ενώ η οροφή έδινε την εντύπωση πως αιωρείται, χάρη στον σχεδιασμό των πίσω πλευρικών παραθύρων.



Υπενθυμίζουμε πως βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 70, επομένως ο πίνακας οργάνων ενός τέτοιου αυτοκινήτου δεν θα μπορούσε να μην είναι ψηφιακός. Ο μοχλός ταχυτήτων ήταν ξύλινος, ενώ το ταμπλό και οι επενδύσεις του εσωτερικού ήταν σε αποχρώσεις του καφέ. Συνολικά, το σαλόνι του Volvo Tundra έδινε την αίσθηση άνεσης και «ζεστασιάς».