Γιατί ακόμα υπάρχουν επικίνδυνοι οδηγοί;

Με το αυτοκίνητο να έχει γίνει «προσιτό» καταναλωτικό προϊόν πάνω από 40 χρόνια, γιατί ακόμα μιλάμε για έλλειψη οδηγικής παιδείας; Μήπως τελικά φταίει η ίδια η κοινωνία;

Ελλάδα, η χώρα της δικαιολογίας

Πραγματικά έχω κουραστεί να ακούω ανθρώπους να «δικαιολογούν» επικίνδυνους οδηγούς, λέγοντας  ότι «εδώ ήταν το χωράφια του παππού του» και «που να μπλέκεις τώρα;», διότι με αυτό το τρόπο το μόνο που πετυχαίνετε είναι να διαιωνίζεται το συγκεκριμένο φαινόμενο. Ουσιαστικά η κοινωνική αποδοχή της λανθάνουσας συμπεριφοράς  είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα και αυτό φαίνεται από την στάση που κράτησαν στις χώρες της E.E. για να μειώσουν στο ελάχιστο δυνατό τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα.  Σχεδόν όλα τα κράτη του βορρά έχουν εξομοιώσει την κακή οδηγική συμπεριφορά με την τρομοκρατία και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ανθρώπων που π.χ. πιάστηκαν να οδηγούν υπό την επήρεια αλκοόλ και τους απομόνωσε η κοινωνία, θεωρώντας τους εγκληματίες. Με τέτοιες «αυστηρές» και καθολικές τιμωρίες, οι οδηγοί σκέφτονται δυο φορές πριν πουν «Ωχ αδερφέ» και κάνουν την παρανομία.
 

Μέσα σε 5 χρόνια οι Αγγλοι μείωσαν τα ατυχήματα κι εμείς ακόμα δικαιολογούμαστε

Μάλιστα από την στιγμή που τέτοιες συμπεριφορές στη Γηραιά Αλβιόνα κατακρίθηκαν και στιγματίστηκαν ως αντικοινωνικές, χρειάστηκε μόλις 5 χρόνια για να μειωθούν σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό. Μάλιστα εκτός από την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ και ναρκωτικών στο στόχαστρο έχουν μπει η παράνομη είσοδο σε μονόδρομο, το «κάψιμο» του κόκκινου φαναριού και φυσικά η παραβίαση του STOP. Στην Ελλάδα ακόμα πέρα βρέχει. Αν και η νέα γενιά στη πλειοψηφία της είναι πιο συνειδητοποιημένη και νομότυπη, δεν έχουν εξαλειφθεί οι δικαιολογίες και οι «έξυπνοι» που θα παραβιάσουν το φανάρι επειδή ήταν μόνοι τους στο δρόμο ή θα μπουν ανάποδα σε μονόδρομο για να πάνε στο σπίτι τους, διότι «ποιος κάνει τώρα το τετράγωνο. Όλες αυτές οι δικαιολογίες μας κρατάνε σαν χώρα πίσω.
 

Στις τελευταίες θέσεις στην μείωση των δυστυχημάτων

Αυτό μάλιστα αποτυπώνεται και στους αριθμούς του προγράμματος για την καταπολέμηση των θανάτων στην άσφαλτο που συμφώνησαν οι χώρες της Ε.Ε. το 2000. Ο μεγάλος στόχος ήταν η μείωση των δυστυχημάτων κατά 50% την πρώτη δεκαετία και άλλο 50% μέχρι το 2020, με όλες τις βόρειες χώρες να τον πιάνουν εύκολα για το 2000-2010 και να συμβάλουν στη συνολική μείωση κατά 36% για τη περίοδο 2010-2020. Στην Ελλάδα, την πρώτη δεκαετία πιάσαμε πάτο αφού είχαμε από τα μικρότερα ποσοστά, ενώ πάρα τη μείωση 54% που σημειώσαμε τη δεύτερη δεκαετία (εδώ έρχεται η νέα γενιά οδηγών) συνεχίζουμε να υπολειπόμαστε έναντι της υπόλοιπης Ευρώπης. 
 

Αλλαγή μυαλών και σωστές αρχές

Δυστυχώς αν δεν αλλάξουν νοοτροπία οι μεγαλύτεροι σε ηλικία οδηγοί και δεν εμποτίσουμε τη νέα γενιά με σωστές αρχές, τότε θα συνεχίσουν οι αντικοινωνικές συμπεριφορές να θεωρούνται φυσιολογικές και να μεγαλώνει η λίστα των θυμάτων στην άσφαλτο. Εσύ ποιες συμπεριφορές θα χαρακτήριζες σαν αντικοινωνικές και πιστεύεις ότι θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται το ίδιο σκληρά με στυγερά εγκλήματα;
 
Μήπως θα έπρεπε οι τροχαίες παραβάσεις να αντιμετωπίζονται σαν δολοφονίες;
Στην Ευρώπη έτσι τις βλέπουν και έχουν δει προκοπή!
Στην Ελλάδα λέμε «Ωχ αδερφέ» και συνεχίζουν χωρίς να ανοίξει ρουθούνι; 
Εσύ ποιους θεωρείς πιο επικίνδυνους οδηγούς;