Κινητήρας και τεχνολογία που συνέβαλλαν στη δημιουργία του μύθου

Το εσωτερικό του Z32 ήταν οδηγοκεντρικό, και έδινε την εντύπωση πως ο οδηγός βρίσκεται μέσα σε cockpit αεροσκάφους. Το ταμπλό και η κεντρική κονσόλα είχαν έντονη κλίση, ενώ εκατέρωθεν του πίνακα οργάνων βρίσκονταν χειριστήρια, συμπεριλαμβανομένων και αυτών για τον κλιματισμό, τοποθετημένα σε στρατηγική θέση κοντά στο τιμόνι. Εκτός από την διθέσια έκδοση, η Nissan δημιούργησε και μία τετραθέσια 2+2, ακολουθώντας την παράδοση που δημιουργήθηκε το 1974 με το 260Z. Το μεταξόνιο αυξήθηκε κατά 119mm και το συνολικό μήκος κατά 216mm. Παρόλα αυτά, το μακρύτερο μοντέλο έκρυβε καλά τον όγκο του, και ξεχώριζε μόνο από το μεγαλύτερο παράθυρο και την τάπα πλήρωσης καυσίμου, που είχε μετακομίσει πίσω από τον τροχό.

Με στόχο να δημιουργήσει «το καλύτερο sport αυτοκίνητο του κόσμου», και χαρίζοντάς του αυτή την εντυπωσιακή εμφάνιση, η Nissan είχε καθήκον να εξοπλίσει το 300ZX Z32 με κινητήρες ανάλογου βεληνεκούς. Όταν κυκλοφόρησε στην αγορά τον Απρίλιο του 1989, κάτω από το μακρύ και φαρδύ καπό βρισκόταν ένας 3λιτρος V6, με το σύστημα μεταβλητού χρονισμού N-VCT. Η απόδοση του VG30DE ήταν 225 ίπποι και 268Nm ροπή. Το μυστικό «όπλο» της εταιρείας έκανε την εμφάνισή του λίγο αργότερα μέσα στο έτος, και δεν ήταν άλλο από το twin turbo αριστούργημα με κωδικό VG30DETT.



Στην εισαγωγή βρέθηκαν πλέον 2 turbo της Garrett, τα οποία φρόντιζαν για την αύξηση της ιπποδύναμης στα 304PS και της ροπής στα 384Nm. Η επιλογή των 2 turbo αντί για 1 μεγαλύτερου έγινε με γνώμονα το ευρύ φάσμα λειτουργίας, χωρίς ξεσπάσματα και το περιβόητο lag. Το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν χειροκίνητο, 5 σχέσεων, ενώ στον προαιρετικό εξοπλισμό υπήρχε ένα αυτόματο 4 σχέσεων. Τα πρώτα 100km/h από στάση έρχονταν σε 5,9 δευτερόλεπτα, και η τελική ταχύτητα ήταν ηλεκτρονικά περιορισμένη στα 249km/h.

Ένα sport αυτοκίνητο δεν περιορίζεται μόνο σε ένα δυνατό μοτέρ και τις ευθείες. Έτσι, οι Ιάπωνες έδωσαν τη δέουσα προσοχή και στα οδηγικά χαρακτηριστικά του 300ZX. Η ανάρτηση εμπρός αποτελούταν από ανισομήκη ψαλίδια, και πίσω είχε πολλαπλούς συνδέσμους, βελτιώνοντας τη συμπεριφορά στις στροφές. Παράλληλα, οι Turbo εκδόσεις διέθεταν το σύστημα τετραδιεύθυνσης Super HICAS, με το οποίο οι πίσω τροχοί έστριβαν κατά 1 μοίρα.



Χάρη σε αυτά, το Nissan 300ZX  εγκωμιάστηκε από τον Ειδικό Τύπο της εποχής, τόσο για τις επιδόσεις του, όσο και για την τεχνολογία που έκρυβε πίσω από την εντυπωσιακή εμφάνιση. Σε τεστ κρατήματος που έγινε το 1991 μεταξύ 10 μοντέλων, έλαβε την 2^η θέση, κερδίζοντας την Porsche 944 S2 και την Chevrolet Corvette ZR-1. Η 1^η θέση «πήγε» σε έναν άλλο Ιαπωνικό μύθο, το Honda NSX. Εκείνη τη χρονιά, η έκδοση με σταθερή οροφή ήρθε να πλαισιώσει τη θρυλική Targa με τα αφαιρούμενα γυάλινα τμήματα, ενώ το 1993 εμφανίστηκε και cabrio εκδοχή, εξελιγμένη από την αμερικάνικη εταιρεία ASC, που ήταν υπεύθυνη και για τις «ανοιχτές» Toyota Celica A60 της δεκαετίας του 1980.

Έχοντας αυτά τα χαρακτηριστικά, το Nissan Fairlady Z Z32 σημείωσε επιτυχία στο χώρο του motorsport. Συμμετείχε στις κατηγορίες GTO και GTP της IMSA, και πήρε την πρωτιά στον 24ωρο αγώνα της Daytona το 1994. Την ίδια χρονιά, ήρθε πρώτο στην κατηγορία GTS-1 και 5^ο στη γενική κατάταξη του 24ωρου στο LeMans.

Στην Ιαπωνία, ένα Z32 του θρυλικού βελτιωτή JUN άγγιξε τα 339,2 km/h στην ιστορική πίστα της Yatabe το 1990, ενώ στις αλυκές της Bonneville «έπιασε» 373km/h. 5 χρόνια αργότερα, η JUN συνεργάστηκε με τη BLITZ και έσπασαν το ρεκόρ κατηγορίας E/BMS, με 420km/h. Στην «ανεπίσημη» πλευρά του motorsport, τα «πολιτικά» αυτοκίνητα έγραψαν τη δική τους ιστορία τη νύχτα στα underground circuits που δημιουργούνταν στα συμπλέγματα του Shuto Expressway, των περιφερειακών αυτοκινητόδρομων που «αγκαλιάζουν» το Tokyo.



Το Nissan 300ZX έκλεισε πάνω από μία δεκαετία παραγωγής, αφού κατασκευαζόταν από το 1989 έως το 2000. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η εταιρεία ανανέωνε το Z32, τόσο οπτικά –ελαφρώς- όσο και στον τομέα του εξοπλισμού, προκειμένου να συμβαδίζει με την εποχή. Τα μοντέλα από το 1997 και έπειτα ήταν αποκλειστικά για την αγορά της Ιαπωνίας.

Για 2 χρόνια μείναμε χωρίς Fairlady, μέχρι να παρουσιαστεί ο διάδοχος, το 350Ζ. Θα μπορούσαμε να πούμε πως το 350Z ήρθε ακόμα πιο κοντά στο original 240Z, αλλά το 300ZX ήταν το αυτοκίνητο που έφερε ξανά την οικογένεια των Z-Cars στο προσκήνιο. Ήταν κάτι ανώτερο από ένα απλό sport αυτοκίνητο, αφού με αυτό η Nissan παρουσίασε τα βέλη που είχε στην τεχνολογική φαρέτρα της. Για τη γενιά του Gran Turismo, που οδηγούσε νυχθημερόν αυτό το φαρδύ, χαμηλό και μακρύ μοντέλο πίσω από την κυρτή οθόνη μιας τηλεόρασης, το Nissan 300ZX είναι ένα όχημα που ακροβατεί στα όρια του μύθου.