Το Toyota AE86, ο Keiichi Tsuchiya και το drift

Παρά την επιτυχία στους επίσημους αγώνες, η αιτία που έκανε το Corolla να περάσει στη σφαίρα του μύθου ήταν μακριά από τις κάμερες και τα φώτα. Η Ιαπωνία είναι κατά το 70% ορεινή, και οι γρήγοροι νέοι έβρισκαν διέξοδο ανεβοκατεβαίνοντας γρήγορα τα βουνά. Εκεί είναι που η AE86 έλαμψε σαν κεραυνός. Ως ένα γνήσιο παράγωγο του περιβάλλοντός του, το ελαφρύ βάρος, οι «μαζεμένες» διαστάσεις και η ευκινησία του Toyota το κατέστησαν το ιδανικό όχημα για τα στενά ορεινά περάσματα, που στα ιαπωνικά ονομάζονται «touge». Για πολλούς, αυτό είναι το μέρος που ξεκίνησε η τέχνη του drift, στην εξάπλωση της οποίας συνέβαλε η Corolla, και ένας άνθρωπος, που ονομαζόταν Keiichi Tsuchiya, ή αλλιώς «Drift King».

Ο Tsuchiya ήταν ένας επαγγελματίας οδηγός αγώνων, που έκανε το ντεμπούτο του το 1977. Σε αντίθεση με άλλους οδηγούς, που κατάγονταν από εύπορες οικογένειες με παράδοση στο motorsport, ο Keiichi απέκτησε τις δεξιότητές του όταν έτρεχε τα βράδια στα βουνά. Η επαγγελματική του πορεία ήταν επιτυχημένη, και, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, «όταν αγωνιζόμουν, όλοι ήξεραν πως θα κερδίσω. Για να μην βαριέται ο κόσμος, αποφάσισα να πλαγιολισθαίνω στις στροφές».



Το 1987 επέστρεψε στις ρίζες του, γυρίζοντας ένα video που ονομαζόταν «Pluspy», στο οποίο έκανε drift στο βουνό, πίσω από το τιμόνι μίας AE86. Το video του κόστισε την επαγγελματική άδεια, αλλά εκτίναξε την δημοτικότητα του drift, και του αυτοκινήτου, στα ύψη.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, τα «ογδονταεξάρια» μεσουρανούσαν στα βουνά, με τα πίσω ελαστικά τους να διανύουν περισσότερη απόσταση από τα εμπρός. Η χαμηλή ιπποδύναμη, σήμαινε πως ο οδηγός έπρεπε να κινείται επιθετικά και θαρραλέα, να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την ισχύ του 4AGE αλλά και την ευελιξία του πλαισίου. Η διαδικασία μετατρεπόταν σε ιεροτελεστία, η οποία απαιτούσε προσήλωση, τόλμη και επιμονή.



Το 1995, εμφανίστηκε το Initial D, ένα manga (ιαπωνικό κόμικ) που εξιδανίκευε τους παράνομους αγώνες στα βουνά. Ο κεντρικός ήρωας, ο Takumi, κατατρόπωνε τους πάντες, οδηγώντας –τι άλλο- ένα λευκό Trueno με μαύρους προφυλακτήρες, μία διχρωμία που έγινε γνωστή ως «Panda». Όσοι δεν γνώριζαν το μοντέλο, πλέον το έμαθαν. Όπως έμαθαν και το drift, το οποίο, με τον καιρό έγινε πιο ανταγωνιστικό και απαιτητικό. Οι ιπποδυνάμεις ξεκίνησαν να ανεβαίνουν στην κορυφή, ενώ το ίδιο έγινε και με τον παραγόμενο από τα ελαστικά καπνό. Όσα AE86 επιβίωσαν από την μανία των επίδοξων drifters, ήταν πλέον ξεπερασμένα, και έδωσαν τη θέση τους στους αγώνες σε πιο ισχυρούς συνδυασμούς.

Για τους μυημένους, το «hachiroku» σήμερα είναι σπάνιο και πολύτιμο. Ο Keiichi Tsuchiya διατηρεί ακόμα το προσωπικό του αυτοκίνητο, το θρυλικό λευκό Sprinter Trueno με το πράσινο καπό, ενώ η Toyota παρουσίασε τον πνευματικό διάδοχο του μοντέλου το 2012. Το νέο μοντέλο ονομάστηκε GT86, ως ο υπέρτατος φόρος τιμής στα οχήματα του παρελθόντος. Η ιστορία θα συνεχιστεί με το νέο GR 86, που παρουσιάστηκε πρόσφατα.



Όσον αφορά το μοντέλο των 80s, το σκληροπυρηνικό κοινό δεν το βλέπει ως ένα «παλιό Toyota» αλλά ως ένα όχημα με χαρακτήρα μεταξύ παιχνιδιού και πολεμικής μηχανής. Ένα αναλογικό αυτοκίνητο που σε προκαλεί να κάτσεις στη θέση του οδηγού και να αντιμετωπίσεις το «τέρας του βουνού», να ανέβεις τις στενές, ορεινές διαδρομές, με την ξεχωριστή μελωδία του 4AGE να αντιλαλεί στην πλαγιά, και να κατέβεις το ξημέρωμα, ιδρωμένος και νικητής.