Σε ποια αυτοκίνητα τους είδαμε;

Η ιστορία των πιο παράξενων μοτέρ της Volkswagen ξεκίνησε εν έτει 1991, όταν η Volkswagen δημιούργησε τον πρώτο της VR6 κινητήρα, ενώ έξι χρόνια αργότερα αφαιρέθηκε ο ένας κύλινδρος και προέκυψε ουσιαστικά ο VR5, ο οποίος και έμεινε στην παραγωγή μέχρι και το 2006. Ξεκινώντας με τον VR5, αξίζει να τονίσουμε ότι αρχικά διατέθηκε με δύο βαλβίδες ανά κύλινδρο, με την χωρητικότητα να φτάνει τα 2,3 λτ. και την ισχύ τους 150 ίππους. Λίγο αργότερα, το συγκεκριμένο μοτέρ διπλασίασε τις βαλβίδες του, απέκτησε σύστημα μεταβλητού χρονισμού και η ισχύς αυξήθηκε στους 170 ίππους. Και στις δύο περιπτώσεις, ο VR5 εξοπλιζόταν με κυλινδροκεφαλή από κράμα αλουμινίου και μπλοκ από χυτοσίδηρο. Ο συγκεκριμένος κινητήρας χρησιμοποιήθηκε κυρίως στα μοντέλα της Volkswagen όπως τα Golf, Borra, Passat, αλλά και στο Toledo της Seat.

Ιδιαίτερη απήχηση, βέβαια, γνώρισε ο μεγαλύτερος VR6, ένας κινητήρας που στις αρχές της δεκαετίας του 90 εξοπλιζόταν με 12 βαλβίδες (2 ανά κύλινδρο), ενώ αργότερα απέκτησε 24. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, η χωρητικότητα κυμάνθηκε μεταξύ 2,8 και 3,6 λίτρων και η ισχύς ξεκίνησε από τους 174 ίππους και έφτανε έως τους 300 ίππους.



Σε αντίθεση με τον VR5, ο μεγαλύτερος VR6 τοποθετήθηκε σε αυτοκίνητα θρύλους όπως το VW Corrado, αλλά και σε ισχυρές εκδόσεις «premium» μοντέλων, όπως η Porsche Cayenne. Η κορυφαία εκδοχή του VR6 ήρθε στα τέλη του 2006 όταν με χωρητικότητα 3,6 λτ. εκτοξεύθηκε στους 300 ίππους και τοποθετήθηκε κάτω από το καπό του τετρακίνητου VW Passat R36.