Αποτέλεσε τον πόλο έλξης όλων των petrolheads την τελευταία δεκαετία. “Ήρθε, είδε και κατέκτησε” την special κατηγορία των performance μικρών των Ελληνικών δρόμων, με τον εγωιστικό χαρακτήρα του. Πόσο λείπει από την ζωή μας ένας Corsa OPC “διαβολάκος”?
Σε όλες τις πτυχές της ζωής μας υπάρχει πάντα μία σχεδόν αρχέγονη χαρά, να μπορείς να πετυχαίνεις περισσότερα με λιγότερα, να καταφέρνεις να σταθείς απέναντι σε υψηλές προκλήσεις με τους ελάχιστους δυνατούς πόρους. Είναι η κλασική ιστορία που όλοι μας διδαχτήκαμε του Δαυίδ με τον Γολιάθ, είναι ο χαρακτήρας "underdog” που έχει όλες τις πιθανότητες εναντίον του, κι όμως τα καταφέρνει.
Μια τέτοια φυσική ροπή των ανθρώπων καλύπτουν παγίως τα μικρά hot hatch, τα οποία διαχρονικά "μπαίνουν στη μούρη” ακριβότερων μοντέλων σαν υπερκινητικοί έφηβοι που μόλις πριν 1-2 χρόνια έπαιζαν στο προαύλιο και τώρα, λουσμένοι στις ορμόνες, είναι έτοιμοι συνέχεια για "καυγά”. Είναι μια Θρυλική κατηγορία που πέρασαν αρκετά αυτοκίνητα που χάραξαν ιστορία στους Ελληνικούς δρόμους.
Οι νέοι που το αίμα τους κυλούσε στις φλέβες, λίγο πιο γρήγορα από το κανονικό, αρέσκονταν πάντα στα μικρά turbo αυτοκίνητα, με μικρό βάρος. Είναι σαν τον στρατό που πρέπει να περάσεις οπωσδήποτε από “εκεί”, να πάρεις τα σωστά εφόδια να παίξεις τελευταία φορά σαν παιδί και να μπεις στην μεγαλύτερη κατηγορία... Θα τολμούσα να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου τυχερό, γιατί η ενασχόληση μου με το αυτοκίνητο ξεκινά πολλά χρόνια πίσω και κατάφερα να αποκτήσω κάποια από αυτά, που με έκαναν να λατρέψω την συγκεκριμένη κατηγορία αυτοκινήτων. Όσο πιο πολλά αυτοκίνητα περνάνε από τα χέρια σου κάθε χρόνο, τόσο πιο έντονα έχεις την επιθυμία, κάπου ανάμεσα στο «σωρό», να ξεχωρίσει κάποιο μοντέλο που να σου χαράζει βαθιές αναμνήσεις. Το Corsa OPC ήταν αναμφισβήτητα ένα από αυτά...
