Η πορεία της Celica LB Turbo στο DRM
28/4/2021
Ο εν λόγω κινητήρας, είχε ως βάση τον εργοστασιακό 18RG που βρισκόταν κάτω από το καπό των Celica GT. Η Schnitzer κατασκεύασε δικιά της, 16βάλβιδη κεφαλή, και τοποθέτησε μηχανικό σύστημα ψεκασμού της Kugelfischer. Ο κυβισμός αυξήθηκε στα 2.090cc, προκειμένου το αυτοκίνητο να συμμορφώνεται με τους κανονισμούς της κατηγορίας 1, στην οποία έτρεχαν οχήματα με κινητήρες μεταξύ 2.000 και 4.000cc. Η λίστα των βελτιώσεων δεν θα ήταν ολοκληρωμένη χωρίς ένα εξάρτημα που βρισκόταν σε όλα τα ιερά κτήνη του παρελθόντος: το turbo της KKK, που εκτόξευε την ιπποδύναμη στα 560 PS.
Kοινοποίησε το »
Οι Toyota Celica παραγωγής είχαν βάρος 1116kg, αλλά η μυθική LB Turbo, έπειτα από εκτεταμένη «δίαιτα», έφτασε να ζυγίζει μόλις 860kg. Με ισχύ παρόμοια με αυτή της Porsche 935, και τελική ταχύτητα ανώτερη των 300km/h, το ωμό αυτοκίνητο ήταν έτοιμο να διαγωνιστεί. Το δίδυμο όχημα, θα παρέμενε εφεδρικό.
Το ντεμπούτο του μπλε αυτοκινήτου, με τη χορηγία της εταιρείας οπτικών Rodenstock, έγινε στις 30 Ιουλίου 1977 στο Hockenheim, στον 8ο αγώνα του DRM. Η Celica, με οδηγό τον Αυστριακό Harald Ertl, ξεκίνησε 13η, αριθμός που μάλλον της έφερε κακή τύχη, αφού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει στον 4ο γύρο. Η αρχή ήταν κακή.
Στον επόμενο αγώνα, στην πίστα του Zolder, ο Ertl ξεκίνησε 7ος, έχοντας σημειώσει κατά χρόνο 5 δευτερόλεπτα μεγαλύτερο από αυτόν του 1ου. Μετά από 3 γύρους εγκατέλειψε. Η νεοσύστατη ομάδα της Toyota όμως, δεν παρέδιδε εύκολα τα όπλα. Ο επόμενος, και τελευταίος αγώνας, θα γινόταν στην «Πράσινη Κόλαση»: Το θρυλικό Nurburgring, στο οποίο την προηγούμενη χρονιά, ο Harald έβγαζε με άλλους 3 τον Niki Lauda από τη φλεγόμενη Ferrari του.
Στις 2 Οκτωβρίου 1977, ο Ertl με την μπλε Celica, δίνοντας μία εντυπωσιακή μάχη ενάντια στις στρατιές των Porsche, τερμάτισε 4ος. Το podium μπορεί να χάθηκε, αλλά ο Ιάπωνας με τις ενέσεις δύναμης των Γερμανών, μαζί με τον Αυστριακό συμπολεμιστή του, θα είχε άλλη μία ευκαιρία να λάμψει: Το κύπελλο ADAC, το οποίο ήταν εκτός του πρωταθλήματος DRM, και θα λάμβανε μέρος στις 16 Οκτωβρίου στο Zolder. Εκεί, εκτός από τις θηριώδεις Porsche και BMW, ήρθε ένας νέος αντίπαλος με την αύρα των κατασκευών που κατάγονται από το Maranello. Η Ferrari 365 GTB/4 Daytona.
Εκείνη την ημέρα, στην πίστα όπου λίγο καιρό πριν εγκατέλειψε στον 3ο γύρο, η Toyota, χάρη στο χειρισμό του Ertl, ήρθε 1η, κατακτώντας επιτέλους την νίκη. Ο ενθουσιασμός μεγάλωσε, και η ομάδα ετοιμαζόταν πρόσω ολοταχώς για τη σεζόν του 1978.
Ο Harald Ertl πέρασε στο bucket της BMW 320i, που χρησιμοποιούταν από την ομάδα της Schnitzer για την κατηγορία 2 του DRM. Πίσω από το τιμόνι της Celica βρήκε θέση ο Rolf Stommelen, που μέχρι τότε αγωνιζόταν με Porsche 935 για την κορυφαία ιδιωτική Gelo Racing Team, ενώ παράλληλα είχε εμπειρία στο LeMans και τη Formula 1.
Το αυτοκίνητο απέκτησε μικρές αεροδυναμικές τροποποιήσεις, με νέο spoiler εμπρός και καινούρια αεροτομή πίσω. Το μπλε χρώμα έδωσε τη θέση του στο ερυθρόλευκο. Τα μηχανικά μέρη παρέμειναν αναλλοίωτα.
Παρά την καλή ψυχολογία λόγω της 1ης νίκης και τις αναβαθμίσεις που έγιναν, η ομάδα είχε δύσκολο έργο μπροστά της. Ο ανταγωνισμός έγινε ακόμα πιο σκληρός, αφού οι ιδιωτικές ομάδες είχαν πλέον το θρυλικό «Moby Dick», δηλαδή την Porsche 935 Longtail με τους 750 ίππους και τη μακριά «ουρά», που της χάριζαν τελική ταχύτητα μεγαλύτερη των 360km/h.
Ο 1ος αγώνας της νέας σεζόν θα γινόταν στο Zolder, κάτι που θα λέγαμε πως ήταν καλός οιωνός, αναλογιζόμενοι πως εκεί έγινε η πρώτη νίκη του αυτοκινήτου. Αλίμονο όμως. Στον δεύτερο γύρο, ένα πρόβλημα στον κινητήρα ανάγκασε τη Celica να εγκαταλείψει. Ακολούθησε το Nurburgring: Εγκατάλειψη στον 4ο γύρο. Στον επόμενο αγώνα, τα 1000km του Nurburgring, ο Stommelen έτρεξε μαζί με τον Ertl. Το ντουέτο έλαβε την 6η θέση στα προκριματικά, αλλά τελικά εγκατέλειψε λόγω βλάβης στο μοτέρ και την αντλία νερού.
Στην 4η συμμετοχή, στο Mainz Finthen, η Celica LB Turbo τερμάτισε 8η, πίσω από 7 Porsche 935. Για παρηγοριά, ήρθε 1η μεταξύ των αυτοκινήτων που δεν ήταν 935. Στο Hockenheim και το Zolder που ακολούθησαν, το όχημα εγκατέλειψε. Η πορεία ήταν τόσο αποκαρδιωτική, που η Toyota αποφάσισε να μην συμμετάσχει στους 2 γύρους του DRM που είχαν απομείνει, μιας και δεν υπήρχε κάτι να περισωθεί. Η συνεργασία με τη Schnitzer διεκόπη, και η γερμανική εταιρεία συνέχισε να ασχολείται με αυτό που έκανε καλά: Να κατασκευάζει αγωνιστικές BMW, κάτι που συνέβαινε μέχρι και το 2020.
Διαβάστε παρακάτω την σελίδα του άρθρου που σας ενδιαφέρει
Kοινοποίησε το »
Short Videos