Κανόνας: Η συλλεκτική αξία αυξάνει την τιμή

Για τους περισσότερους από εμάς, τα αυτοκίνητα δεν είναι απλά ένα μεταφορικό μέσο που σε πηγαίνει από το σημείο Α στο Β. Έχουν Ψυχή. Όπως ένα έργο τέχνης, έτσι και ένα αυτοκίνητο παλαιότερης εποχής θεωρείται αναντικατάστατο, ειδικά όσο λιγοστεύουν τα «αντίτυπα» που κυκλοφορούν στο δρόμο.

Όσοι αγοράζουν τέτοια οχήματα με σκοπό να τα κάνουν μέρος κάποιας ιδιωτικής συλλογής και όχι για να τα κυκλοφορούν σε καθημερινή βάση, είναι φυσικό να πληρώσουν παραπάνω χρήματα, και κατά επέκταση να ζητήσουν ακριβότερη τιμή, αν έρθει ποτέ η ώρα της πώλησης.

Αξίζει βέβαια να αναφέρουμε πως η τιμή στην αγορά δεν διαμορφώνεται από το ποσό που έχει βάλει κάποιος σε μια αγγελία. Μέχρι να ολοκληρωθεί η αγοραπωλησία, αυτό δεν παύει να είναι άλλο ένα νούμερο στις σελίδες των μικρών αγγελιών. Από την άλλη πλευρά, αν ο Χ, ο Ψ και ο Ζ έχουν αυτοκίνητο ίδιας κατάστασης και τύπου, και σκοπεύουν να το πουλήσουν, η λογική λέει πως θα κοστολογήσουν το όχημά τους σε παρόμοια υψηλή τιμή με την «ακριβή».



Η δεκαετία του 1990 θεωρείται ως η «Χρυσή Εποχή» των ιαπωνικών αυτοκινήτων. Τα μοντέλα των επόμενων ετών ήταν επίσης εξαιρετικά. Αποτελεί αυτό από μόνο του λόγο για να εκτοξεύονται οι τιμές στα ύψη; Μπορεί και όχι. Ας σκεφτούμε όμως πως αυτά είναι ίσως τα τελευταία «ανόθευτα» αυτοκίνητα από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου.
Οι ατμοσφαιρικοί B18, K20 και 3SGE που ουρλιάζουν κάτω από τα καπό των Honda Integra, Civic και Toyota Celica αντίστοιχα ανταποκρίνονται στους νοσταλγούς που θέλουν «Made in Japan» πολύστροφο μοτέρ χωρίς turbo, σαν αυτά που έβλεπαν σε video μικροί. Οι τετρακινήσεις των GT-Four, Lancer Evo και Impreza WRX θα φέρουν στο νου θύμισες από την εποχή του δημοτικού, που παρακαλούσαν τον πατέρα τους να τους παει να δουν Rally Acropolis. Οι αναμνήσεις που δημιουργεί η συγκεκριμένη στόφα αυτοκινήτων για τον καθένα είναι πολλές, και δυστυχώς έχουν αντίκτυπο στην τιμή.

Όσοι μπορείτε και προλαβαίνετε, αγοράστε τα. Με την παράκληση να μην τα αφήσετε κλεισμένα στα γκαράζ.