1972: Mercedes S-Class W116
Αυτή είναι η πρώτη επίσημη S-Class της Mercedes, η οποία εισήγαγε αρκετές καινοτομίες που θεωρούνται παγκόσμιες πρωτιές. Η επένδυση στο τιμόνι έγινε πιο παχιά και μαλακή, για επιπλέον ασφάλεια, ενώ το ίδιο έγινε σε σημεία στο ταμπλό αλλά και στις ταπετσαρίες στις πόρτες.
Αλλες έξυπνες καινοτομίες ήταν οι οριζόντιες εσοχές στα πίσω φανάρια, οι οποίες παρέμεναν καθαρές ακόμα και αν το πίσω μέρος του αυτοκινήτου είχε χώμα, λάσπες ή χιόνι, αφού βρίσκονταν εκτός των αεροδυναμικών στρεβλώσεων που δημιουργούνταν. Παρόμοια τακτική ακολουθήθηκε και στο σχεδιασμό των πλευρικών παραθύρων, τα οποία βρίσκονταν εσωτερικά ενός πλαισίου, προφυλαγμένα από την ροή του αέρα.
Ακόμα, η 300 SD Turbo που έκανε το ντεμπούτο της το 1978 στην αμερικάνικη αγορά ήταν το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής με turbo diesel κινητήρα. Αυτός ήταν ο πεντακύλινδρος OM617A, χωρητικότητας 3 λίτρων, ο οποίος απέδιδε αρχικά 111 ίππους, οι οποίοι από το 1979 έγιναν 121.
Το 1978 η Mercedes χρησιμοποίησε για πρώτη φορά σε μοντέλο της γκάμας της σύστημα ABS. Η ιστορία του ABS πηγαίνει αρκετά χρόνια πίσω, στη δεκαετία του 1940, όπου χρησιμοποιούταν στα αεροπλάνα με σκοπό να ελαττωθεί η πιθανότητα κλαταρίσματος ελαστικού. Παρόλο που εξελισσόταν επιτυχώς και από άλλες εταιρείες όπως η Ford και η Chrysler, η Mercedes σε συνεργασία με τη Bosch δημιούργησαν ένα σοφιστικέ σύστημα με ηλεκτρονική διαχείριση, το οποίο βρισκόταν στον προαιρετικό εξοπλισμό της πρώτης S-Class και από το 1980 ήταν διαθέσιμο για όλα τα μοντέλα της εταιρείας.
1979: Mercedes S-Class W126
Η εξέλιξη της W126 ξεκίνησε το 1973, ένα μόλις έτος μετά την παρουσίαση του πρόγονου, W116. Το αυτοκίνητο ήταν το πρώτο μοντέλο της Mercedes που είχε πλαστικούς προφυλακτήρες, οι οποίοι παρουσίαζαν ελαστική παραμόρφωση δεν άφηναν σημάδια σε μικροχτυπήματα με χαμηλή ταχύτητα, όπως π.χ στο παρκάρισμα.Το μοντέλο του 1981 ήταν το πρώτο αυτοκίνητο στην ιστορία που είχε προεντατήρες στις ζώνες ασφαλείας. Σε περίπτωση ατυχήματος, το συγκεκριμένο εξάρτημα σφίγγει τη ζώνη άμεσα και αποτρέπει τον επιβάτη να πεταχτεί προς τα εμπρός.
Την ίδια χρονιά η Mercedes έκανε διαθέσιμο στην S-Class τον αερόσακο οδηγού. Η ιστορία του αερόσακου πηγαίνει πίσω στο μακρινό 1919, σε μια ευρεσιτεχνία για αεροπλάνα που κατέβαλλαν δύο οδοντίατροι από το Birmingham της Μ. Βρετανίας, ο Arthur Parrott και ο Harold Round, ενώ η πρώτη ευρεσιτεχνία για χρήση σε αυτοκίνητο έγινε το 1952 από τον Αμερικάνο John W. Hetrick. Στη δεκαετία του 1970 έγινε μία προσπάθεια αντικατάστασης των ζωνών ασφαλείας από τους αερόσακους, αλλά τα αποτελέσματα ήταν αποκαρδιωτικά, αφού προκλήθηκαν θάνατοι.
Ο αερόσακος ως συμπληρωματικό σύστημα συγκράτησης (SRS) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τη Mercedes, σε συνδυασμό με τους προεντατήρες. Στο απευχές σενάριο ατυχήματος, πρώτα έσφιγγαν οι ζώνες, και λίγα κλάσματα δευτερολέπτου έπειτα άνοιγε ο αερόσακος. Από το 1988 η εταιρεία έκανε διαθέσιμο τον αερόσακο συνοδηγού.
Στον τομέα του ηχοσυστήματος, η S-Class W126 του 1985 ήταν το πρώτο αυτοκίνητο με εργοστασιακή πηγή ραδιο-CD της Becker.
| Σελ. 1 | Mercedes S-Class: Το μοντέλο που πάντα άλλαζε την αυτοκίνηση |
| Σελ. 2 | 1972: Mercedes S-Class W116 |
| Σελ. 3 | 1991: Mercedes S-Class W140 |
| Σελ. 4 | 2005: Mercedes S-Class W221 |