1992: Nissan Micra K11

Η δεύτερη γενιά του Nissan Micra παρουσιάστηκε στην ιαπωνική αγορά στις αρχές του 1992 και έφτασε στην Ευρώπη στο τέλος του έτους, με πιο διευρυμένη γκάμα κινητήρων: Εκτός από τον χιλιάρη CG10DE των 55 ίππων, το μοντέλο ήταν διαθέσιμο και με τον CG13DE 1,3 λίτρων με ισχύ 75 άλογα. Οι επιλογές στα κιβώτια ταχυτήτων ήταν αρχικά δύο: Χειροκίνητο 5 σχέσεων και αυτόματο τεσσάρων.

Βρισκόμαστε πλέον στα 90s, και έτσι το Nissan Micra K11 ήταν πιο στρογγυλεμένο σε σχέση με πριν. Το μοντέλο έλαβε το βραβείο του Αυτοκινήτου Της Χρονιάς για την Ευρώπη το 1993, και μάλιστα ήταν το πρώτο ιαπωνικό όχημα που το κατάφερε. Την ίδια χρονιά γνωρίσαμε το Micra Super S, που ήταν η σπορτίφ έκδοση του μοντέλου. Όπως και παλαιότερα, έτσι και τώρα οι Ιάπωνες επικεντρώθηκαν σε οπτικές αλλαγές:

Οι προφυλακτήρες ήταν πιο φουσκωμένοι και βαμμένοι στο χρώμα του αμαξώματος, με τον εμπρός να διαθέτει προβολείς ομίχλης, ενώ πίσω, μία αεροτομή «αγκάλιαζε» το παρμπρίζ. Οι τροχοί 13 ιντσών είχαν φαρδύτερα ελαστικά, διάστασης 175/60/13, ενώ στο εσωτερικό βρίσκαμε στροφόμετρο και καθίσματα με καλύτερη πλευρική στήριξη. Ο κινητήρας ήταν ο 1300αρης των 75 ίππων, ενώ διαφορά υπήρχε και στο σύστημα διεύθυνσης, που είχε πιο κοντή κρεμαγιέρα.



Μπορεί η πλειοψηφία των γρήγορων, ειδικών εκδόσεων των ιαπωνικών μοντέλων του παρελθόντος να μην εξήχθησαν ποτέ από την «πατρίδα» τους, στερώντας από όλο τον υπόλοιπο πλανήτη τη χαρά να οδηγήσουν οχήματα-θρύλους, όμως στην περίπτωση του Nissan Micra K11 τα πράγματα αντιστράφηκαν, μιας και το 1996 στη χώρα μας γνωρίσαμε το Micra 1,3 Challenge, δημιούργημα του αγωνιστικού τμήματος της ελληνικής αντιπροσωπείας. Χάρη σε νέους, «αγριότερους» εκκεντροφόρους και επανασχεδιασμένο σύστημα εξάτμισης, η ισχύς του 1300αρη κινητήρα εκτοξεύτηκε στα 95 άλογα, ενώ η ανάρτηση αποτελούταν από αμορτισέρ Kayaba με ελατήρια Eibach.

Περνώντας στο εσωτερικό, το Nissan Micra 1,3 Challenge διέθετε τριάκτινο τιμόνι και προαιρετικά bucket καθίσματα της Sparco. Χάρη σε αυτές τις «πινελιές», στην Ελλάδα δημιουργήθηκε μία αρκετά «πικάντικη» έκδοση του Micra, η οποία προσέφερε οδηγική χαρά και χαμόγελο.

Φτάσαμε αισίως στα τέλη του 1997, και το αυτοκίνητο ήταν ήδη πέντε ετών. Η ώρα για το facelift είχε έρθει.
Οι κύριες αλλαγές στο εξωτερικό του ανανεωμένου Micra K11 εντοπίζονταν στην εμπρόσθια γρίλια, που ήταν πια ενσωματωμένη στο καπό, στα φανάρια εμπρός-πίσω καθώς και στους προφυλακτήρες. Περισσότερες διαφορές βρίσκαμε στην καμπίνα του μοντέλου, με το ταμπλό να είναι διαφορετικό και να διαθέτει υλικά καλύτερης ποιότητας. Κάτω από το καπό των Ευρωπαϊκών Micra, έλαβε θέση και ο diesel κινητήρας 1,5 λίτρων, ο οποίος προερχόταν από την Peugeot και απέδιδε 58 ίππους. Παράλληλα, στις επιλογές της μετάδοσης προστέθηκε μία τρίτη, με CVT κιβώτιο ταχυτήτων.



Λίγο αργότερα, στα τέλη του 2000, το αυτοκίνητο ανανεώθηκε για δεύτερη φορά. Τα Nissan Micra K11C, όπως ονομάζονται, ήταν πιο μοντέρνα, χάρη στα διάφανα κρύσταλλα φαναριών εμπρός, το χρωμιωμένο πλαίσιο της μάσκας και τους επανασχεδιασμένους προφυλακτήρες. Οι αλλαγές δεν ήταν μόνο επιδερμικές όμως. Στα μηχανικά μέρη, ο χιλιάρης κινητήρας απέκτησε 5 άλογα παραπάνω, με την ισχύ πλέον να αγγίζει τους 60 ίππους, ενώ αυτός των 1300 κυβικών αντικαταστήθηκε από έναν ελαφρώς μεγαλύτερο, χωρητικότητας 1,4 λίτρων, με απόδοση 82 ίππους και κωδικό CGA3DE.

Η έκδοση Super S μετονομάστηκε σε SR, και το «δικό μας» Micra Challenge 1,4 είχε ισχύ 101 PS, ενώ χάρη στον αυξημένο κυβισμό, ήταν πιο «γεμάτο» στις χαμηλές στροφές. Έγινε μεν πιο «πολιτισμένο», αλλά έχασε λίγο από τον «αγωνιστικό» χαρακτήρα του προκάτοχού του, χωρίς να υστερεί σε οδηγική απόλαυση. Η γενιά K11 συνέχισε να πωλείται έως και το 2003, με τον αντικαταστάτη της να έχει παρουσιαστεί από το 2002. Αξιες μνείας είναι δύο εκδόσεις που κυκλοφόρησαν αποκλειστικά στην Ιαπωνία: Η cabrio, με ηλεκτρικά ανοιγόμενη οροφή, που λανσαρίστηκε το 1997, καθώς και η station wagon που ονομαζόταν «March Box», διαθέσιμη από το 1999.