BMW E36 M3: Ένας διακριτικός ήρωας των 90s με 0-200 χλμ/ώρα σε 20 δευτερόλεπτα

Το «Τριανταεξάρι» M3, όπως αποκαλείται από τους μυημένους στην ιστορία της Βαυαρικής φίρμας, είναι λιγότερο δημοφιλές, μα παρόλα αυτά αποτελεί έναν cult λαϊκό ήρωα των 90s.
Η εμφάνιση ήταν πιο διακριτική, κάτι που προκάλεσε δυσανασχετήσεις από τους φίλους της εταιρείας που θα την ήθελαν πιο σκληροπυρηνικά σχεδιασμένη, μιας και οι εξωτερικές διαφορές σε σχέση με τα απλά μοντέλα της Σειράς 3 περιορίζονταν σε πιο επιθετικούς και ογκώδεις προφυλακτήρες, δίμπρατσους καθρέπτες και άλλες ζάντες 17 ιντσών.

Κάτω από το μακρύ καπό της M3 E36 βρισκόταν ο S50B30 κινητήρας, ο οποίος ήταν εξακύλινδρος 3.000 κυβικών, απόδοσης 286 ίππων. Το χαρακτηριστικό γουργουρητό του εξαπετάλουδου μοτέρ στις χαμηλές στροφές μετατρεπόταν σε ένα φρενήρες ουρλιαχτό ψηλά και προκαλεί μέχρι σήμερα ρίγη σε όσους το ακούν να έρχεται από μακριά. Για την επιτάχυνση 0-100 χλμ/ώρα χρειάζονταν 6 δευτερόλεπτα, ενώ η τελική ταχύτητα ήταν ηλεκτρονικά περιορισμένη στα 250 χλμ/ώρα.
Με την έλευση της έκδοσης M3 Evo, τα πράγματα «αγρίεψαν» κι άλλο. Το μοτέρ S50 (B32 πλέον) υπερκυβίστηκε στα 3,2 λίτρα, με την απόδοση να είναι 321 ατμοσφαιρικοί ίπποι. Από στάση, τα 100 χλμ/ώρα «έρχονταν» σε 5,5 δευτερόλεπτα και τα 200 χλμ/ώρα μέσα σε 20 δευτερόλεπτα, ενώ η τελική ταχύτητα παρέμεινε ηλεκτρονικά περιορισμένη στα 250χλμ/ώρα (χωρίς τον κόφτη το αυτοκίνητο επιτάχυνε μέχρι τα 284 χλμ/ώρα). Το κιβώτιο ταχυτήτων απέκτησε άλλη μία σχέση και έγινε 6αρι, ενώ το μοντέλο ήταν διαθέσιμο και με το αυτόματο σειριακό SMG I.



Οι ειδικές, σπάνιες εκδόσεις ήταν κι εδώ αρκετές, όπως η τρίλιτρη M3 GT, αποκλειστικά στο πράσινο British Racing Green χρώμα, με ισχύ 295 ίππους, η αμερικάνικη ελαφρωμένη M3 LTW που ζύγιζε 91 κιλά λιγότερα και ξεχωρίζει από το λευκό χρώμα με τις σημαίες στα χρώματα του «πολέμου» του BMW Motorsport, η M3 Evolution Imola Individual για τη Μ. Βρετανία, καθώς και η M3 R για την αγορά της Αυστραλίας, που είχε 322 ίππους, εκκεντροφόρους της AC Schnitzer και προαιρετικό roll cage, ένα σαφές σημάδι πως είχε δημιουργηθεί με σκοπό να οδηγείται «πολεμικά» στις πίστες.

Ακολουθώντας την παράδοση που άφησε η πρόγονος της, η BMW M3 E36 έκανε λαμπρή καριέρα ως αγωνιστικό. Παρόλο που η εταιρία αποσύρθηκε από το DTM και στόχευσε στο STW με τις τετράπορτες 318is, η M3 κέρδισε το γερμανικό ADAC GT Cup του 1993, ενώ στην Αμερική, οι πρησμμένες M3 που είχαν προετοιμαστεί από την PTG (Prototype Technology Group) χάρισαν στη BMW τον τίτλο κατασκευαστών στο IMSA GT τις χρονιές 1996 και 1997, καθώς και το 1998 για την κατηγορία GT3.

Εκτός από coupe και cabrio, το μοντέλο κατασκευάστηκε και σε τετράθυρη έκδοση, για να καλυφθεί το κενό που δημιουργήθηκε μεταξύ της παύσης παραγωγής της M5 E34 το 1995 και της κυκλοφορίας της Μ5 Ε39 το 1998.

Ο διακριτικός σχεδιασμός της BMW M3 E36 ήταν η αιτία να ζει στη σκιά της E30, ενώ πρόσφατα απέκτησε το σεβασμό που της αξίζει. Παρόλα αυτά, το σεμνό της προφίλ ήταν η αιτία που ορισμένοι λάτρευαν ακόμα περισσότερο την E36 M3, αφού στα μάτια τους έμοιαζε με τα ταπεινά 316i των πατεράδων τους.
Τα τελευταία μοντέλα παράχθηκαν το 1999, όπου και τη σκυτάλη πήρε η ολοκαίνουργια M3 E46.