Περιορισμένη αυτονομία και ακριβή τιμή: Ίδια προβλήματα και πριν από έναν αιώνα

Τα ηλεκτροκίνητα στις αρχές του 1900 διαφημίζονταν ως «σαλόνια με ρόδες», λόγω της αθόρυβης λειτουργίας των μοτέρ τους. Η περιορισμένη αυτονομία, ένα θέμα συζήτησης που επικρατεί μέχρι τις μέρες μας, δεν αποτελούσε σπουδαίο πρόβλημα, μιας  οι μετακινήσεις τότε γίνονταν κυρίως εντός των πόλεων. Η φόρτιση των ηλεκτρικών ίππων γινόταν στους στάβλους, εκεί που, μέχρι πρότινος, τρέφονταν τα πραγματικά, ζωντανά άλογα.

Ακόμα ένα χαρακτηριστικό που ισχύει και σήμερα, είναι ότι τα ηλεκτροκίνητα μοντέλα ήταν αρκετά ακριβά, και ουσιαστικά δυσπρόσιτα για τα βαλάντια της μεσαίας τάξης. Αυτό ήρθε σε απευθείας αντιπαράθεση με ένα σημαντικό γεγονός της Αυτοκίνησης: Την έλευση του Ford Model T το 1908, του πρώτου μοντέλου που κατασκευάστηκε σε γραμμή μαζικής παραγωγής, κάτι που μείωσε κατά πολύ το κόστος του και το έκανε προσιτό στη μεσαία τάξη.

Παράλληλα, οι δρόμοι επεκτάθηκαν και δημιουργήθηκαν υπεραστικά οδικά δίκτυα. Εκεί, η μικρή ηλεκτρική αυτονομία, σε συνδυασμό με τους μεγάλους χρόνους φόρτισης, έφεραν σε μειονεκτική θέση τα ηλεκτρικά οχήματα. Η πλάστιγγα άρχιζε να γέρνει υπέρ των θερμικών κινητήρων.