Ανατομία ενός ελαστικού
17/6/2021
Παρότι εξωτερικά δείχνουν ως ένα ομοιόμορφο κομμάτι από καουτσούκ, η αλήθεια που βρίσκεται κάτω από το... δέρμα, είναι σαφώς πιο περίπλοκη.
Σε αντίθεση με τα πρώτα δείγματα που είχε πατεντάρει ο Robert William Thomson, τα σύγχρονα ελαστικά δεν αποτελούνται απλά από καουτσούκ.
Αντίθετα, χτίζονται γύρω από ένα σκελετό που αποτελείται από σειρά ινών, είτε χάλυβα είτε συνθετικών υλικών, που έχουν ως στόχο να δημιουργούν ελεγχόμενες παραμορφώσεις, ώστε το ελαστικό να διατηρεί το σχήμα του ακόμα και υπό έντονο φορτίο από τη μία, και να βεβαιώνει σταθερή επαφή με το δρόμο από την άλλη. Αυτές οι ίνες, γνωστές και ως λινά, έχουν διάφορες πλέξεις καθώς πρέπει να καλύπτουν αυτές τις αντικρουόμενες απαιτήσεις. Έτσι, έχουμε ίνες κάθετες στη φορά κύλισης και μια ζώνη στην οποία τα λινά είναι υπό γωνία για να μην παραμορφώνεται το ελαστικό.
Αυτή η βασική κεντρική δομή καλύπτεται με μείγμα καουτσούκ, πυριτίου και συνθετικών υλικών, σε διάφορες αναλογίες και σκληρότητες ανάλογα τόσο με την τοποθέτησή τους, όσο και με τον προορισμό και τις απαιτήσεις του κατασκευαστή από το συγκεκριμένο ελαστικό. Τα πλαϊνά του ελαστικού που δεν έρχονται σε επαφή με το δρόμο είναι συνήθως πιο σκληρά καθώς έχουν να σηκώσουν το βάρος του αυτοκινήτου, ενώ το πέλμα που είναι και το μοναδικό σημείο του αυτοκινήτου που έρχεται σε επαφή με το οδόστρωμα είναι συνήθως από πιο μαλακό μείγμα και φέρει χαρακώσεις για τη διέλευση του νερού. Αυτό είναι που ονομάζεται και πέλμα του ελαστικού, με τη σχεδίαση και το βάθος των αυλακώσεων καθώς και το μείγμα της γόμας να καθορίζονται από τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά του τελικού ελαστικού.
